Nog niet eerder heb ik voor een reis zo de dagen afgeteld. Het lijkt wel of met iedere nieuwe reis ik nieuwsgieriger word naar de wereld. Reizen met Roelof en de jongens is zo’n geweldige ervaring. Samen nieuwe dingen zien, nieuwe ervaringen opdoen, samen dingen beleven. Het vormt ze, het vormt ons.

Toen we bij de laatste Dauwpop geen kaarten bleken te krijgen, maar wel 2 keer naar het terrein fietsten en een verkoper troffen in de clinch met de politie, bedacht ik dat menig puber hier heel chagerijnig van zou zijn geworden. Niet onze mannen, schaterend op de fiets om een moeder die ilegale kaarten had proberen te kopen, “ach mam, laten we eerlijk zijn dit was een unieke ervaring”. Dat is wat ze leren, de dingen gaan zoals het gaat, en zelfs nare momenten kunnen je aan het lachen maken. De vreselijk nacht in China met kneiterharde bedden. Roelofs “zullen we op de grond gaan liggen, dat is volgens mij zachter” of “ik snap wel waarop Chinezen Tai Chi doen om 6am in het park.” Of Mo’s in Zuid Afrika zo koud dat we binnen met jassen aan zaten en dan friet uit de magnetron. En Janneke die de hele groep aan het schateren kreeg met een olijke blik. De dieptepunten blijken achteraf vaak best bijzonder.

Wat moeten we pakken: Amazone, hoogvlakte en bergen, en zee op de evenaar en het Zuidelijk halfrond. En dan licht reizen met een rugzak… Spannend