Vanochtend 6 uur op. Het is opvallend stil, geen merels, geen vinken, geen wintekoningkjes of roodborstjes die je wakker fluiten aan de A 4. Lange zit dit keer, deze vliegreis. Toen we aankwamen op het vliegveld van Quito waren er enorm veel mensen en zo mogelijk nog meer politie. Verborgen werkeloosheid of weer een beroemdheid vroegen we ons af. Laten we nou opdezelfde dag als papa Francisco aankomen. De paus! Hele wegen afgezet, linten politie, bussen vol soldaten. Prachtige bussen met een enorme foto van zijne heiligheid (of hoe je dat mag noemen) erop. Gelukkig niet ver naar het hotel. Fijn hotel, schoon, ruim. Ze zijn helemaal gelukkig het regent voor het eerst in 5 maanden. Wat is dat met ons en regen; Oman, Utah en nu Ecuador overal droog en als wij komen gaat het regenen

En ik heb mijn eerste kolibries al gezien. Coole beestjes, prachtig diep paars/blauw/groen glanzend.  Zo gaaf zoals ze stil in de lucht hangen en dan weg snorren. Gezien het feit dat mijn lijf het na middernacht vind en we nu zo’n 19 uur op zijn ben ik nog onder de indruk van de buzz die ze me gaven. Morgen gaan we het oerwoud in en straks moeten we nog een regenjas voor de bambino’s scoren want die hebben ze allebei thuis laten liggen. We zien het maar als een avontuur. Maar ik had liever op het terras met wat te drinken gezeten.

Na het eten was Thijmen op. Hij sliep staande. Dus hij ligt in bed 19 uur lokale tijd 2 uur Nederlandse, hij sliep binnen twee secondes en ik zit bij hem.  Roelof en Jelmer zijn samen naar de winkel. Voorlopig zijn we weer even uit de lucht, ik neem aan dat er in het oerwoud geen wifi is.