12 juli
Vannacht om 2 uur zag Jelmer beestjes. Het grappige was dat hij kon accepteren dat het niet echt was omdat wij het zeiden, “shit de Malarone” zei hij en hij ging gewoon liggen en slapen. Thijmen geeft nu aan dat hij in de Amazone een girafman zag die in zijn tas zat te rommelen. Stoïcijnse baasjes die zoons van ons. Het lijkt geen doorzettend hallucinatoir avontuur te zijn dus we accepteren het voor nu.

De volgende ochtend 6.30 uur wordt ik wakker van klaterend water. Onze gastvrouw doet de was, boven en onderlakens van 4 bedden, in een vloek en een zucht klaar. Mmm mijn handwasje nam een dik uur in beslag. Vervolgens maakte ze ontbijt voor ons warme broodjes en een gebakken ei. Om 9 uur nam ze afscheid, ze moest met de bus naar de markt. Haar man en kinderen bleven thuis, hij kamde en vlechtte de haren van de jongste, veegde de veranda en ging in de tuin aan het werk. Kwam behoorlijk eerlijk verdeeld over.

Weer een lange trip via Quito nu naar Bellavista, birdsanctuary, in de nevelwouden. Koud en klam. Tientallen kolibries wel 6-7 verschillende soorten. Prachtig om naar te kijken. Bij de juiste lichtinval lijken ze bijna fluorescerend, of metallic te glanzen. Een heel kleintje hoor je als een dikke hommel aankomen. Daar kun je uren gewoon zitten en observeren. Dominante vogeltjes trouwens vechten met elkaar om het beste plekje aan de feeder. Daarna 1,5 gelopen in het bos, steil, nat. Oerwoud van het gematigde klimaat.

’s Avonds gewacht tot de olinguito verscheen. Het is een beestje dat pas twee jaar geleden ontdekt werd. Mooi, schuw, gelukkig kwam hij te voorschijn. Ik was ondertussen koud tot op het bot. Vieze waterkou. Duurde uren voor ik weer warm was.