Niet echt een spannende dag.

Het meest spectaculaire was wel dat Roelof de dooie vis op de pier, waar ik gisteren overheen stapte, in het water schopte. Nou ja niet dat stuk; Yuk! Maden. Stank. Maar toen opeens uit het niets kwam er een enorme vis tevoorschijn. 60 cm? Echt groot. Was Roelof’s hapje niet te versmaden? (Mooi hè versmaden en vers maden)

Bij het huis pompte Petra het kinderbadje op. Thijmen las de gebruiksaanwijzing voor en lag in een deuk om punt 7; het zwembad is geen levensreddend apparaat. En dat er risico’s beschreven werden, vooral het diving risk vond hij hilarisch. Je moet toch wel echt van het padje zijn om te gaan duiken in een enkeldiep badje.

’s Middags geluncht in het park met zijn allen. De tieners hadden cheesecurds gehaald. En we hebben de restjes van gisteren heerlijk opgesmikkeld.

Daarna door old Neenah gelopen. Ik hou van oude huizen. Amerikanen zijn dol op torentjes en uitbouwtjes aan hun huizen. En eigenlijk vind ik die huizen daardoor heel grappig. En zo’n doorlopende veranda op zuid en west zou ik zo willen.

We liepen langs het meer, overal zaten mensen te lunchen. Ik groette vriendelijk en kreeg als antwoord:”You’ve got an eèèksent werryou from”. En ik dacht “nou zuster je kunt er zelf ook wat van”. Maar natuurlijk zei ik vriendelijk dat ik uit Nederland kwam. En vervolgens reageerde zij alleraardigst door me welkom te heten en een fijne reis te wensen.

Het fijnste vandaag was toch wel hoe ontzettend leuk Meike, Nikki, Jelmer en Thijmen samen dingen deden. Hidden little gems. Thijmen zei het al dat hij een familie uitdrukking aanvoelde komen.

We hebben de meeste regeldingen wel klaar. Morgen gaan we een nachtje naar Madison.

Foto is een soort selfie. De vis wilde er niet bij op.