Vrede op aarde.

Gisteravond zijn we om 22.30 uur (+6 uur Nederlandse tijd) in bed gekropen. Best een pittig dagje. Vanochtend staan we om 5 uur ’s ochtends op. Er liggen kaneel/rozijnen bagels om te toasten. Heerlijk met creamcheese. Goed begin van de dag.

Na een vlotte trip naar het vliegveld en een prima vlucht zijn we om 12 uur in Cancun. Het wachten is op Jelmer en onze Amerikaanse vrienden. Dat hadden we helderder af kunnen spreken. We hebben geen idee op welke vlucht ze zitten. En dus eten we lunch op een terras in de zon. Reuze aangenaam. Heerlijke guacamole. Heerlijk briesje. En dan ruim na 3 uur, eindelijk Jelmer! Ik moet aan het verhaal over mijn opa denken die op de weg ging staan kijken of er al een kind aankwam. Bij iedere nieuwe vlucht stond ik op de uitkijk. Best zware uren.

En als we eindelijk er allemaal zijn en op weg willen, blijken wij geen auto te hebben en de Sessions ook niet. Overbooked. Ik heb me ondertussen laten adopteren door een Mexicaanse, die bij hetzelfde bedrijf ook geen auto blijkt te hebben ondanks betaling. We praten en onderhandelen. Maar het is duidelijk. Het wordt bijbetalen voor een auto. Mijn nieuwe Mexicaanse familielid zegt: “diep ademen, keer vloeken, betalen, dit ga je niet winnen”. Wayne is het er niet mee eens en belt rond. Ze worden opgehaald en vertrekken voor goedkopere auto’s naar een ander bedrijf. Wij rijden even later rond in een Jeep. Een ongewenste, dikbetaalde upgrade.

Het voelt heel, dat we met zijn vieren in de auto zitten en de jongens op de achterbank honderduit kletsen. Ik geniet. Ik ben volstrekt gelukkig.

We besluiten dat kerstmaaltijd pasta en salade wordt. Genoeg is genoeg. Roelof en ik doen de boodschappen. Best lastig in een andere taal boodschappen doen als je eigenlijk geen zin hebt om lang te zoeken.

Om 19 uur eten we pasta. Nadat een deel van het gezelschap eerst nog even door de bank van multiplex is gezakt.

En nu 21 uur is het goed genoeg geweest. Bedtijd.