Onderweg naar Chichen Itza. We stonden om 5.40 uur op. Nikki gaat met ons mee. Het is een lange, rechte, saaie weg. Aan beide kanten van de weg een muur van groen. Op de achterbank een gesprek over de typical mum. Petra voldoet niet aan de criteria, ik word niet teleurgesteld, ik ook niet. Jelmer: “we’ve got two dads.”

We zijn er. Een dorp, mensen op straat, een vrouw veegt bladeren bij elkaar. Hoopjes rokend afval. De souvenir stalletjes zijn nog niet uitgepakt. Dan weet je dat mooi op tijd bent.

We kijken op onze telefoons en op wonderbaarlijke wijze zijn we een uur terug gegaan in de tijd. Tussen Playa en Chichen zit een tijdzone van een uur. We zijn 30 minuten voor openingstijd aanwezig. There is a first time for everything. We zitten met zijn vijven te schateren in de auto.

We staan nummer 6 in de rij voor kaartjes. We kunnen zelfs foto’s maken zonder toeristen erop. Thijmen krijgt zijn gebouw waar de echo van handenklap klinkt als het geluid van een vogel. En het speelveld voor een balspel waarbij de aanvoerder van het eerste team dat scoorde onthoofd werd. Het was gelukkig geen wekelijkse competitie alleen om te danken voor een goede oogst of om te vragen om meer regen. De beste mensen om te offeren worden geboren tussen 2-12 augustus. De bouw was daar ook bijzonder als je floot in de breedte hoorde je de amplitude van het geluid repeteren en afnemen. Heel cool en ik kan het niet beschrijven. De gids was heel jaloers op Thijmens keiharde fluit. En als je geluid maakte in de lengte van het speelveld kreeg je 1x een heldere herhaling en niet meer dan dat.

Tegen 10 uur is heel Chichen Itza volgeplempt met souvenierstalletjes met meuk en alle de daarbij behorende toeristen. De parkeerplaats, de kant van de weg kilometer na kilometer staan bomvol. En nu zijn we op de terugweg. De bussen komen ons nog steeds tegemoet.

We nemen de scenic route en genieten van dorpjes, oude auto’s, huizen, kerken en de mensen. Het echte Mexico. De stralende lach van een politieagente en de chagrijnige blik van een taxichauffeur. De auto volgeladen met kleine meisjes.(Dit klinkt heel fout, maar ze waren superschattig)

Ook superschattig!

Bij jullie is het al 22.10 geloof ik. Voor straks fijne jaarwisseling.