Terwijl ik dit schrijf lopen naast ons knorrende nijlpaarden. We mogen onze lodge niet uit zonder begeleiding.

Vandaag zou een rustige dag worden. We hadden een autorit en een boottocht op het programma en verder niets.

We rijden over binnendoorwegen. Dirtroad, bulten, gaten en veel rood stof. Overal kinderen die enthousiast zwaaien. Ik zwaai terug en Thijmen doet lullig: “tjonge jonge je lijkt Maxima wel in haar koets” of nog erger: “doe die nog eens, precies hoe Hitler groette”. Vervolgens opluchting, asfalt, van korte duur, want hier zitten zoveel gaten in dat Leerdammer er saai bij is. We komen net op tijd bij de boot aan waar alle driepersoonsbanken ingenomen zijn door 2 personen. Als we erbij willen schuiven zeggen ze dat hun kinderen er moeten zitten. Oké dan gaan we naar boven. Daar zelfde laken een pak. Dus weer naar beneden. Boze blikken. Op mijn allereigenste, allerliefste wijze vertel ik de vier families dat er twee opties zijn: 1. ze halen hun kinderen op en wij gaan boven zitten of 2. de kinderen blijven boven en wij gaan bij hen zitten. (Stelletje arrogante …., maar dat zei ik natuurlijk niet) En ik lachte er stralend bij.

De boottocht is fantastisch weer veel dieren langs de kant. Olifanten, wrattenzwijnen, buffels, vogels. En nijlpaarden op de kant en in het water. Het grappigste is Thijmen die Roelof vertelt “relax, don’t worry, dit is Afrika” ze hingen samen op de reling. En op geen 50 cm van ze vandaan kwam een hippo boven. Hij blies een grote wolk water uit. Synchroon springen op hoog niveau.

Na de boottocht stelt de gids voor om toch een gamedrive te maken. Wij vinden alles prima. Dit is het park met de threeclimbing lions. Daar kunnen we ons nog weinig bij voorstellen. Tot we ze zien, eerst 1 leeuw die in een boom zit, maar al snel komt de tweede aanlopen. En een derde. Verderop in het gras nog twee. Briljante schutkleur. Alleen dat eigenwijze zwiepende staartje verraadt hen.

Dan naar huis, het wordt al donker. Tot de gids een opgewonden gebarende collega treft. Hij zegt niets na dit gesprek, maar racet over de weg. Gaat het park nog in terwijl het sluitingstijd is en daar, naast de weg, op 5 meter afstand ligt een luipaard. Wauw! Wat een briljant beest. Zo prachtig. Onvoorstelbaar mooi. Het kost een klein omkoopbedragje om het park weer uit te komen. Maar wie maalt er om €0.75 per persoon als je je eerste luipaard ziet. Die ogen! Die vacht!

Bij de lodge aangekomen zegt de manager dat we laat maar nooit te laat zijn. Wij voelen een kleine reprimande.

En nu liggen we in ons bed onder de klamboe. We hadden warm water gekregen en er was een prachtige dubbele buitendouche, daar stonden we met zijn tweeën, onder de volle maan, naast elkaar naar onze douchekoppen te kijken. We hadden het snel door, het waren van-de-regen-in-de-drup douchekoppen. Sputter voor sputter spoelden we ons af.

Wat een dag!

(Lawaaiige beesten nijlpaarden.)