Gisteren laatste dag met Shaban en Japhet. De eerste had gisteren een cake voor ons gemaakt. Met glazuur. Letters erop “Hakuna Matata” en “pole pole”; geniet van het leven en rustig, rustig. Best een goede les om mee te nemen.

Dat moeten we nog even beschrijven. Al onze maaltijden. Soep met een broodje, hoofdgerecht, nagerecht worden op een 1 pits gasfles en een kolenvuurtje gemaakt. Hij bakt door kolen heet te maken, pan erop, deksel erop en op het deksel weer kolen. Zo maakt hij brood, cakes, zo knap

Vanochtend onze laatste rit samen naar Arusha. We stoppen bij een reptielenhuis om de slangen van Africa te zien. Best veel soorten. Er tegenover een tentoonstelling over de Masai. Ze hadden de hut in verschillende stadia gebouwd. Vertelden over gebruiken. Over eten. Bloed, melk en vlees. Geen groentes, geen fruit. Nogal smerig als ik mijn ongecensureerde mening mag geven. Over besnijdenis op een jaar of 10. Met een steen, zonder verdoving. Nogal infectie gevoelig zou ik denken. En dat ze voorheen vrouwenbesnijdenis deden maar dat dat door de regering verboden is. Tja denk mijn cynische hoofd dan, en hoe controleren jullie dat dan? Maar het was echt interessant en beter dan het bezoek aan de boma. Veel beter.

Daarna naar het hotel. Heerlijk warm water en een toilet. Roelof en ik hebben een enorm bed 220×200 maar met de lange zijde boven.

We lopen nog even naar een winkel. Ik doe voor het eerst een jurkje aan. Tot net boven de knie, blote armen en een hoge hals. We blijken door de moslimwijk te lopen. Ik word bekeken, het voelt uiterst oncomfortabel. Maar nergens een winkel met stoffen. Jammer. Een roze joggingbroek is de enige optie. En zo opgelaten voel ik me nou ook weer niet.