Terug naar het vaste land. Mijn camera deed het even, maar nu weer niet. We hebben droogte nodig. Of rijst, een kilo of 4.

Thijmen vond Roelof niet hip. Korte dry-fit broek, polo en bergschoenen met kuitsokken. Voor de Hellendoorners onder ons “Jibbe-riaans” was het woord dat hij gebruikte.

Na het ontbijt lieten we Thijm de gifkikkertjes zien. “Pas op glad”, zei Roelof op het pad. Thijm maakte een zwierige beweging en ik een knieval in de blubber.

Daarna afscheid van de WiFi, het was traag maar aanwezig. Roelof checkt nog even het weer; huh een tornado in Hellendoorn???

We hebben voor een derde dag van de vakantie nog nooit zoveel vuile was gehad, muf en vochtig ruikend.

De terugvaart was prima. Het water stond veel hoger, niet verrassend natuurlijk, na gisteren. De strandjes waren verdwenen en de huizen op palen hadden nu een binnenbad.

Onze huurauto was niet op de afgesproken plek. Dus mee met de man van de verhuur. Ach het is vakantie. We vroegen om een techniek winkel. Twee opties. De eerste had geen batterijen maar verwees ons gelijk naar de tweede. Een onooglijk zaakje waar een grote zaak achter schuilde. Ik telde 8 man personeel. De eerste probeerde mijn batterij en lader uit en zei dat de lader stuk was. Hij zocht in een kamertje en kwam met een Canoncamera naar buiten. Helaas de bijgeleverde lader paste niet. Toen de universeel lader. Hij ging het achter proberen. 30 minuten later liet hij ons zien hoe hij als mcGyever met draadjes mijn batterij aan het laden was. Een andere werknemer liet ons alle goede plekken van Costa Rica zien en vertelde over het rechtssysteem. En hij probeerde ons hotel voor ons te bellen. Uiteindelijk kregen we het telefoonnummer van Nederlandse vrienden van hem mee die in het zuiden woonden. Weet niet of het gaat werken met de batterij. Maar wat een leuke middag.

De andere Nederlanders, die geen auto hadden, waren in de stress omdat ze nog naar Puerto Viero moesten. “Nee”, zei Roelof: “zo ver hoeven wij gelukkig niet.” Manzanillo lag nog 12 km verder.