Vanochtend stonden we wat later op, Coronatechnisch geen slimme zet, het was vol in het restaurant.

‘s Ochtends wandelden Roelof en ik wat rond en bezochten een saaie kerk. Soms kan een kerk je raken, door de rust of de sfeer. Hier speelde iemand orgel en mild gezegd het hielp niet om de sfeer te verbeteren.

We hadden om 13.15 uur een rondleiding in een voormalig Stasi-gevangenis Hohenschönhausen. Je hoefde niet veel te doen om er te komen. De jongste gevangene was een 14 jarig meisje dat iets met lippenstift op een poster van Lenin had gezet. Of een vechtpartij met de zoon van een stasicommandant, of vluchten naar het westen. Het was heel indrukwekkend, vooral de 8-10 persoonscel, een cel waar nauwelijks ruimte was om te lopen en met een houten bed waar ze naast elkaar konden liggen ( cel 3x4m), een emmer met een deksel voor de behoeften, geen raam, één lamp en een treurige beluchting. Of de eenzame opsluitingsruimtes. Er werd lichamelijk niet veel gemarteld, psychisch daarentegen was het top of the bill. Hoe breek je een geest? Ik wist niet dat dit zo lang door ging. Pas in ‘89 stopte het, een paar maanden na de val van de muur.

Na deze rondleiding besloten we steppen te huren en naar het KaDeWe te gaan, Kaufhaus des Westen. De steppen waren heel erg leuk, nog wel even een dingetje om volle steppen, elektrisch, te vinden, maar toen ging het dan ook super. Het KaDeWe dat was andere koek. Een tikkeltje over de top. Winkelen is niet echt ons ding. Ik vond een tof stuk street-art voor aan de muur €22000,- bekers voor Jasmijn €75,- per stuk, zonnebrillen voor de mannen €175,- “wat zit er in al die tassen met KaDeWe?” vraag ik me buiten rondkijkend af.