Om 2.50 uur stond de wekker. Het was 7 graden en pikdonker. Er zijn momenten dat ik aan mezelf twijfel en dit was er overduidelijk een van. Irek was keurig op tijd.

We reden naar plaatsen waar vaak wisenten gezien worden. De eerste plek was leeg. Geen boe of Zubr.

Maar de volgende plek, het werd net licht, was in nevel gehuld en in die nevel stonden 8 wisenten. Best ver weg maar prachtige contouren. Gaaf om te zien. Helaas konden ze door de mist ook makkelijk weer uit beeld verdwijnen.

De volgende plek was weer met mistflarden en er stonden 2 vrouwtjesreeën, opeens hoorden we vlakbij “blaffen”, heel vreemd. Het bleek het mannetje te zijn. Gaaf geluid. Best indrukwekkend. Er liep ook een vos met prooi door de mist. Het maakte het allemaal wat onwerkelijk.

Wel zagen we veel vogels; zwaluwen, hoppen (3 op een rij zo gaaf!), een schreeuwarend en later bij het meer een visarend en een groep met 8 kraanvogels die ver weg vlogen. En later twee een stuk dichterbij. Raar zijn ze. Alsof een kind een vliegende vogel tekent.

We vinden het bos en de omgeving vreemd stil. Hoe kan het dat er zo weinig wild te zien is terwijl het er hier om bekend staat. Waar zijn alle vogeltjes? Ik moet zeggen dat ik op mijn dagelijkse rondje bos meer vogels en een hogere diversiteit haal.

Maar het hoogtepunt van de dag (na de Wisenten) was dat ik door een huge spinnenweb liep. We probeerden de spin te fotograferen maar toen hoorde ik wat zoemen en ritselen. Aan mijn mouw hing nog een stuk web met daarin een hommel en een tweede spin. Thijmen maakte de mooiste foto van deze vakantie. Prachtig. Je kunt zien waar de draad de spin verlaat en de haren van de hommel. Briljant!

Om 9.30 uur waren we terug. Met het gevoel al een dag erop te hebben zitten. We ontbeten en kropen een paar uur in bed.

‘s Avonds bedachten Roelof en ik dat we zelf wel op zoek konden naar Wisenten. Blijkbaar wilden de Wisenten niet gevonden worden deze dag.

Een tweede hoop om te zien was een wolf, na poep, plas, krabmarkering en haren willen we nu het echte beest wel eens zien. Helaas het enige dat we zagen was een hond met onhonds gedrag. Meer als de coyote. Onvoorstelbaar gespierd, als een goed getrainde vechthond, kop van een herdershond. Hij staarde naar ons en pas toen wij oogcontact verbraken verdween hij met een soepele beweging uit het zicht. Raar wild gedrag, niet honds. Volgens onze gids kent Polen weinig zwerfhonden omdat de wolven ze vernietigen. Dit was een overlever denken we.