Vanochtend konden we uitslapen in vergelijking met gisteren. De wekker stond op 4.45 uur. Thijm had besloten dat een ornithologische wandeling te veel voor hem zou zijn en hij bleef in bed. Achteraf best verstandig.

Dit was de enige dag met een andere gids. Hij maakte geen oogcontact. Je zou kunnen denken dat het kwam doordat hij scheel was en je daardoor focuste op het verkeerde oog. Maar ook als je heel erg je best deed kreeg je geen oogcontact. Zijn Engels deed vermoeden dat hij in het leger heeft gezeten. Quiet! Stay there! Zijn wandeltempo lag daarentegen erg laag, zeg maar dat wij geoefend hebben in het begrafenisstoettempo. (Dit in tegenstelling tot Irek die als hij zijn tempo loopt niet bij te houden is.)

Hij was een beetje teleurgesteld dat Irek ons alle ornithologische hoogtepunten (de arenden, de drieteenspecht en de witrugspecht) al had laten zien. Maar ging er ondanks dat driftig naar op zoek. Hij reed met zijn auto voor ons uit. En we liepen beste einden. Maar afgezien van de grote bonte en middelste bonte specht zien we niet veel.

(Ik vind het kraken van dode bomen een gaaf geluid. Volgens Irek is dat erg dom want dat betekent dat ze ieder moment in kunnen storten en dus onveilig zijn.)

Pas bij de laatste plek zonder vogels vroeg hij wat wij zouden willen zien. Nou kraanvogels (te ver weg) of de ijsvogel. Die kon je gewoon zien bij het eiland in het paleisvijvertje. Dus die zijn we nog even gaan bekijken. Wat een gaaf beest. Prachtig. Er zaten er twee.

‘s Middags bedachten we dat het goed was om iets te gaan doen. Vlak in de buurt is een dierentuin met alle lokale beesten in grote hokken. Thijmen dacht dat we seniel geworden waren; een dierentuin. Maar eigenlijk is het heel erg leuk om de lynx, de wisent en de wolf in het echt van dichtbij te zien en ze rustig te observeren. De wolven hebben een gigaverblijf waar ze vaker niet dan wel zichtbaar zijn. (Die hond van gisteren had wel een wolvenlijf en staart, maar zijn kop klopt niet. Wat het meest verwarrend was was toch wel zijn wolvengedrag)