Vandaag hebben we om 19.30 uur een nachtwandeling. Verder de hele dag niets. Bialowieza is niet echt een bruisende uitgaansplaats dus besloten we naar Bialystok te gaan, 90 km verderop, in ons hotel hingen kaartjes van deze stad, dat schepte verwachtingen. Dus Roelof en ik gingen op pad. Thijmen ging naar de Spa in het hotel had hij bedacht.

De weg was al snel afgezet, maar 2 uur later kwamen we dan toch op de plaats van bestemming. De weg er naar toe was mooi door kleine dorpjes en velden. Weinig mensen, weinig dieren, weinig vee, vooral (afgezien van ooievaars in overvloed) weinig vogels. Raar, we kunnen het niet goed verklaren.

Als we aan komen rijden bij Bialystok zien we 4 enorme borden op 4 even lelijke flats. “Niet de meest uitnodigende entree”, grappen we nog. Het miezert en we rijden naar het centrum. Er zijn wat mooie gebouwen; een kerk, een paleis, maar als we door de hoofdstraat lopen zijn er alleen plekken om te eten. Het Poolse eten is vet, veel varkensvlees, aardappelen, bieten en kool. Veel bier, dat drinken ze tussen de middag al. Nou ja ook veel wild, dat vinden we echt lekker.

We wilden gisteren dineren in een luxe restaurant. Gave plek, oud treinstation uit de tijd van de tsaar, echt prachtig. Hoge deuren, spiegels, kroonluchters, de geur van boenwas. We liepen naar buiten, op het perron was het terras. Wat een prachtplek. In de verte een echte stoomlocomotief, de wagons waren hotelkamers. Maar daarna keken we om ons heen naar de somberende Polen op het terras. Niemand lachte. Niemand praatte. Gemopper over wespen. We bedachten dat ze eigenlijk allemaal eerst even naar de place of power moesten. De kaart was niet wezenlijk anders dan in het dorp. We besloten om alleen wat te drinken.

Oké terug naar de stad. We zoeken leuke winkeltjes. Geen idee waar die zich verstopt hadden maar we hebben er niet één gevonden. En afgezien van die ene straat proef je in Bialystok echt het Oostblok nog.

Gelukkig bleek Thijmens Spa ook gewoon het zwembad en de sauna. Dat hij niet steeds de slimste keus maakt.

De weg terug dachten we slim te rijden. Dat is mislukt. In plaats van allemaal kleine dorpjes nu om de 500 m een wegopbreking.

En nu maken we ons zo op voor een nachtwandeling.