Vanochtend stonden we vroeg op. Roelof was zijn mondkapje vergeten en kreeg er een van het hotel. Frivool dingetje je kon er doorheen kijken. Om half tien begon onze tour. Wat een werk. Enorme zalen uitgehakt in zout. Zout is net zo hard als marmer.

Een zaal van 37 m hoog. Beelden.

We hebben een heel grappige gids, oudere dame, goed Engels, onderkoelde humor, op heel vriendelijke wijze zei ze dingen. Bijv over het bij de groep blijven. “We hebben 250 km aan paden dus verdwalen is een goede mogelijkheid. En mocht je denken valt wel mee, je telefoon heeft geen bereik.”

Over de vloeren; sommige zijn van zout, andere van hout, “omdat zout nu eenmaal niet zo goed danst”

“Je mag de muren proeven maar lik alsjeblieft niet aan de beelden”

Over de deuren die dicht moeten van de luchtsluizen tussen de zoutzalen “We pompen lucht in verschillende compartimenten omdat toeristen lucht nodig hebben.”

Bij de lift “Ik zie jullie boven… hopelijk”.

En nu zitten we op onze kamer even blog te schrijven.

Roelof leest het nieuws:

Sommig nieuws heeft een opmerkelijke nieuwswaarde. Naakt recreërende man die achter een wild zwijn aanrent die zijn tas pikte. De fotografe gaf aan dat het leven soms cadeautjes geeft waar je om moet lachen en dat je dat (met toestemming) juist moet delen.

Paus Franciscus heeft net 6 vrouwen aangesteld in een financiële raad van 15 personen. Die man, wat een held.