Gisteren had Thijmen al hoofdpijn en was hij gaan slapen. Maar vanochtend was het nog niet weg. Weer naar bed of onderdrukken met pijnstillers. Dat laatste en als het niet gaat gaan we samen terug.

We hebben besloten dat boven de 100 F we geen berekeningen hoeven te doen. Too bloody hot. En dat is een goede omschrijving van vandaag. het is 19 uur en nog veel te warm. Roelof en ik zitten op een terras. Binnen is airco, maar buiten kijk je je ogen uit. Ik zit al een poos te tellen 1 op 3 auto’s heeft een stuur rechts dat is dus niet zo maar 1,2,3 opgelost. Roelof is diep onder de indruk van het aantal auto’s van rond een ton die hij ziet voorbijkomen.

Er loopt een man voorbij met een zeer been, het ziekenhuis zit om de hoek. Hernia? Gebroken teen? We spelen doktertje. Aan de andere kant van de straat loopt iemand. Een bizar looppatroon, maar goed gespierde benen. Een psychiatrisch loopje is onze conclusie.

Net heb ik geld gegeven aan een vrouw met een peuter met schisis. Ik geef nooit aan bedelaars. Maar om een peuter te hebben met schisis die er goed doorvoed uitziet moet je echt je best gedaan hebben als moeder. En schisis (een hazenlip) is niet iets dat je moedwillig aanbrengt. Dus is dit nou dom of niet?

Vanochtend begonnen we met een bezoek aan een grot. We moesten wachten op een gids en Jelmer kwam lachend uit het toilet. Hij had de Georgische nicht van ma Flodder ontmoet. Een wat volle dame op laarzen die al rokend schoonmaakte.

De tocht was zo absoluut niet Corona proof. Ik werd er chagrijnig van. Het was niet dat we veel uitleg kregen. Bar weinig eigenlijk. Als ze ieder kwartier een guide met een Engelstalig bandje hadden losgelaten hadden we meer info gekregen en was de groep 1/3 kleiner geweest. En daarmee Corona acceptabel. De grotten zelf waren dan wel weer prachtig. Onvoorstelbaar groot. En we hebben zelf maar ruimte gehouden. En steeds een mondkapje voor. Maar het is wel bizar, er werd gewezen op vleermuizen, “daar hoeven we niet bang voor te zijn”. En toen ik cynisch zei dat die al Corona hadden overgebracht en dat daar onze grootste zorg moest zitten, kreeg ik een standje van Thijmen. De tijden veranderen.

Het eindigde met een boottocht. De eerste 10 m door een grote betonnen buis. Het idee dat dat de hele tocht zou zijn was grappig. Maar het was na die 10 m echt mooi.

Daarna zouden we gaan canyoning. Ik dacht afdalen aan een touw. Had plaatjes gezien met echt acceptabele wetsuits. We twijfelden al aan de route van George want het klopte niet met ons idee waar het moest zitten. En het was waar wat we dachten; het was de verkeerde plek. Google maps bracht ons naar de juiste plaats, alleen bleek dit een wandeling door een canyon. Leuk bedacht, vast prachtig, maar niet met deze temperatuur. Dus hebben we vier andere mensen blij gemaakt met onze kaartjes.

Ons favoriete verkeersbord is de vader die achter zijn kind aan rent. Of de man die zijn kind slaat. Daar moet je altijd om denken.

Net nog een keer bij “ons” restaurant de Georgische vorm van tortellini; Khinkali gegeten. Altijd lekker maar lastig eten. En een ijsje toe. Heerlijk; wel een tip neem een bakje en geen hoorntje bij 100 *F, hoorntjes leveren een erg plakkerig mens op. Wij kunnen dat weten.