De auto ruikt naar natte hond. De lekkage en 4 paar stevig gebruikte wandelschoenen maken dat in onze auto stappen als afzien ervaren kan worden. Ware het niet dat er onderweg zoveel leuks te zien is. We verlaten ons tijdelijke oud Georgische huis en vertrekken naar de badplaats Batumi. Ik geniet echt van onderweg zijn. En maak foto’s door een gore voorruit. Jemig wat is deze auto smerig.

We hebben een heerlijk hotel met prachtig uitzicht. De jongens willen niks en Roelof en ik gaan even door de stad struinen. Mooie gebouwen maar daarvoor hoeven we het balkon niet af.

We eten een heerlijk broodje en brengen de jongens er uit puur enthousiasme ook een. “Net een saucijzenbroodje” klinkt het weinig enthousiast. Dat zou dat saucijzenbroodje willen vriend…

Ik vind mijn Georgische Shakespeare; Shota Rustveli “De ridder in de panterhuid”. Het schijnt dat ieder gezin gemiddeld wel een exemplaar heeft.

En ik kijk foto’s van Natela Grigalashvili en zoek de dvd van Dede (helaas niet gevonden) en het boek van Nino Haratischwili; Het achtste leven (van Brilka) over leven in Georgië van 1900 tot nu.

Net hebben we gegeten en daarna bij het teruglopen een bui met de dikste druppels ooit op ons dak gekregen. En nu lig ik in bed en wordt op volume maximaal “I did it my way” in het Georgisch gezongen. Jammer dat ik geen geluidsfragment mee kan sturen.

Voor straks Slaaplekker. (Hoe veroorzaak ik kortsluiting in een deel van de stad?)