Zaterdag 9-10-‘21

We beginnen met Krysuvik een geothermisch gebied. Door Roelof wordt dit steevast geothermisch bad of pool genoemd. Hij heeft dan ook als enige een zwembroek meegenomen. In mijn hoofd wordt het steeds groter en loopt hij op die plankiertjes met snorkel, duikbril en badhanddoek. Voorstellen hoe andere toeristen dan zouden kijken maakt het heel erg leuk. Het water kookt en bubbelt. Het beeld is prachtig. Helaas was een zwembroek slimmer geweest want we regenen heel nat als we ons te laat realiseren dat de overgang in dit land van droog naar regen nogal abrupt is.

We gaan op zoek naar een jogging broek voor mij. Want nog een keer nat rondlopen lijkt mijn reispartners niet slim. Lekker broekie, maar helaas had ik de omrekenfactor even gemist. Ik heb goede spijkerbroeken die goedkoper zijn. Daarna bij Matarlyst in Selfoss koffie gedronken, heerlijk. Met daarnaast een bakker waar Nienke het traditionele roggebrood wilde halen. Het wordt ingegraven onder de grond en na 24 uur heb je een smeuïge Roggecake. Wat we kochten bleek er anders uit te zien, maar het op ons verzoek handmatig door de bakker in plakjes gesneden warme roggebrood met zachte warme binnenkant en krakende korst was met een plakje kaas verrukkelijk. Wat een heerlijke lunch.

We rijden naar Hali en onderweg stoppen we bij alles wat we mooi vinden. Het regent pijpenstelen (það er grenjandi rigning is de vertaling op Google om te laten zien dat deze taal niet simpel te snappen is).

Eerste stop Reynisfjara; rotsen in zee, volgens de verhalen trollen in zee die door het zonlicht overvallen waren. Een prachtige klif met uitzichtpunt. En de steeds aanwezige bui als we op het verste punt zijn.

Vandaar door naar Reynisdrangar. Een black sand beach met een Game of Thrones rotswand. Prachtige basaltblokken. En helaas een Italiaanse familie die denkt dat zij de enige zijn die op de foto willen. Volgens Roelof hebben papegaaiduikers in de winter een ander jasje, ze lijken dan sprekend op een zeemeeuw en we hopen dat ze op de Italianen schijten. Roelof ontdekt dat als je de golven telt, je om de muur kunt rennen en dat de achterkant ook indrukwekkend is en zonder toeristen.

Daarna door naar Vik, bekend van de serie Katla. Zo heet ook de vulkaan onder de kleine gletsjer Myrdalsjökull. Nou ja klein, 595 km2. Onderweg een bizarre wisseling van gebieden. Zwarte vlaktes, mosbollen, heuvels diet het best als trollentieten beschreven kunnen worden. Het is nevelig en somber en indrukwekkend mooi.

We komen uit bij een gletsjer Vatnajökull. We staan op een parkeerplaats en zien twee tongen naar beneden komen. Het is bizar groot. Adembenemend mooi. De volgende dag komen we er achter dat hij 8300km2 is en dat we een uur lang langs de gletsjer rijden maar dat zien we niet met de mist en later in het donker. De grootste gletsjer op aarde, gemiddelde dikte 400 meter, maar op sommige plekken tot 900 meter dik.

Het werd sneller donker dan verwacht of liever we zagen teveel dat we even moesten fotograferen en uiteindelijk kwamen we later dan gepland aan in het Hali countriehotel, Höfn.

In het hotel gingen we gezien het tijdstip eerst eten. We bestelden 3 tomatensoep en kregen groentesoep met lam. Roelof bestelde wijn en kreeg een dringend (dwingend) wijnadvies. We verdenken de keuken dat ze één soort soep hebben en één soort wijn. En dan dus zeggen dat hij heerlijk smaakt bij lam. Ik maakte nog een goede grap over wijn, ons vlees en lam worden, jammer als je een grap moet uitspellen voor er gelachen wordt.