Ik vind reizen geen straf. Dit is de positieve belevenis bij de reis terug naar Guhawati.

Er is zo veel te zien onderweg. Heel veel vogels en wilde beesten, maar ook gedomesticeerde dieren en dan vooral op de weg; koeien, geiten, varkens, kippen, ik vind de olifanten waanzinnig om te zien, daar word ik blij van. (En echt ik ken de mitsen en maren, maar mijn gevoel is blij) En natuurlijk heel veel mensen. Het rijden hier is niet voor snel wagenzieke mensen. Optrekken, remmen en met al die roering op en rond de weg veel inhalen. En toeteren, heel veel toeteren. Bij iedere inhaalmanoeuvre. De grote baas naast me mist het allemaal. Hij slaapt.

Een melkboer aan huis met een fietskar met glimmende melkbussen (herkenbaar want lijkend op de onze, iets rondere vormen.) Hij heeft een weegschaal waaraan een pan. Vrouwen in sari kopen melk

Ook de groenteboer heeft een weegschaal. Zit in yogazit achter zijn waar en houdt een weegschaal met gewichten met uitgestrekte arm voor zich.

Mannen die bij de kapper? op stoelen buiten zitten met hun voeten in een bak water. Mooi idee voor een wachtrij. Rustgevend. Of in onze wachtkamer… ik grinnik bij het idee.

Net een vrachtwagen op zijn kant. Het verbaast me niets, ik zou meer ongevallen verwachten.

Wat ik heel leuk vind zijn de manden om kippen en eenden te vervoeren. Vooral achter op een fiets. Mooie ronde wat afgeplatte vorm en daar steken dan die koppies uit.

Fietsen en brommers en wat er op vervoerd wordt vind ik ook een genot om naar te kijken. Ze tillen zo zwaar. Ik wilde dat ik jullie daar meer van kon laten zien. Maar uit de auto gaat niet en daarna verwacht ik niet veel mogelijkheden meer.