Vandaag staan we na een vrij kort nachtje op. Ontbijten rustig. Voor Roelof is de keuze van hummus bij het ontbijt onbegrijpelijk. (Trouwens ook op andere momenten van de dag.)

We wandelen naar de blauwe moskee. Ondanks mijn uitmuntende voorbereiding; lange broek, blouse en sjaal krijg ik een overgooier, die me in een handomdraai omtovert in een dwarf. Klinkt beter dan dwerg omdat er een barf klank inzit.

De moskee is mooi. De mensen zijn heel vriendelijk en heel gastvrij. Er zijn verbluffend weinig toeristen in Amman. Thijm is teleurgesteld, als hij een korte broek aan had gedaan (waarvan wij zeiden dat dat not done is in dit land) had hij ook een zwarte cape gekregen. Die hij dan als Sneep achter zich aan had kunnen laten fladderen. Gemiste kans

Daarna nemen we een taxi naar het amfitheater. Prachtig. Natuurlijk lopen we helemaal naar boven. De stappen zijn bizar groot en om mijn linkerknie te ontzien doe ik het grote werk met rechts. Ik lach stiekem een mijnheer uit, die, zachtgroen, stapje voor stapje naar beneden gaat. Bovenaan gekomen kijk ik terug en denk: “boy dat is steil”. Maar pas als ik afdaal, en kramp in mijn bovenbeenspieren rechts krijg, denk ik aan die mijnheer terug. “Mijn excuses, mijnheer!”

Er is een prachtige muurschildering. Op een flat. Vanaf allerlei plekken zie je hem.

En Thijm ziet de stairway to heaven. Om in het thema te blijven, ongeveer daar komen we ook een moeder met twee prachtige dochters tegen. Ze vragen ons iets in Arabisch en wij kijken blanco. Waarna ze, steelse blikken op Thijmen werpend, van alles zeggen waarin we zeker het woord Habibi horen. Wij vinden hem ook leuk.

We wandelen na de lunch naar de Citadel en kijken uit over de stad. We nemen een gids die van alles vertelt over Amman, de Citadel en de Jordaanse mensen. Hij is grappig. Het is warm, maar droog warm en als je in de schaduw in de wind staat is het heerlijk.

Ik heb te veel mooie foto’s, het is zo rustig.

En als altijd wil de gids ons op de foto zetten. Deze gids gebruikte dezelfde truc als ik. Panorama-stand om meer hoogte te krijgen. Alleen staan wij er goed op en leek Thijm op mijn foto of hij drie chromosomen teveel had.

Terug naar het hotel dingen we de taxirit af van 30 naar 5 JOD. Het is misschien toch wel wat weinig, want de chauffeur neemt 2x een shortcut over een eenrichtingsweg, de verkeerde kant op. Wat het voor ons dan wel weer spectaculair maakt.

Ons gezicht proeft zout. En bij je ogen moet je oppassen als na zwemmen in de dode zee. Dus in het hotel heerlijk douchen. En nu zo even eten. Voor straks slaap lekker.