Vanochtend om 8 uur ontbijt, het kon niet eerder. Om 8.25 waren we onderweg, we hadden om 8 uur bij de siq trail in de wadi mujib willen zijn. Gelukkig kwamen we binnen voor een paar bussen. Helaas wisten we niet dat we onze naam op een lijst moesten zetten. Was leuk geweest als iemand dat verteld had, dus eigenlijk stonden we toen weer achteraan. En het was best spannend of er genoeg zwemvesten zouden zijn. Als ze op zijn moet je wachten tot de eerste mensen terugkomen. En dat kan 2-3 uur duren.

Maar WOW is dit gaaf; de torenhoge muren van rood zandsteen, de blauwe lucht erboven, het bruisende water.

Soms zijn de klimmetjes best pittig, maar meestal is het goed te doen. Er zijn touwen langs de diepe of snelstromende stukken. Er zitten guides die aanwijzingen geven op moeilijke plekken. Er is een plek met een hele grote stap en een steile afdaling erachter, die was best spannend. En mijn sport “broekrok” zat een keer om een ladder wat ook acrobatiek vergde om los te komen. Op een heel snel stuk knelde mijn voet vast tussen twee stenen, mijn evenwicht lag al naar voren en mijn gespierde armen lieten aan kracht te wensen over. Maar het lukte. (Waar zijn je helden als je ze nodig hebt?)

Helemaal aan het eind van de trail is een waterval. Je kan erachter. Thijmen loopt er door om een briljante opname te krijgen. Dat valt als effect wat tegen vindt hij. Daarna dezelfde weg terug wat grotendeels neerkomt op mee dobberen met de stroom en af en toe een spectaculair glijbaantje of klimmetje. Wat onwijs mooi!

De knabbelvisjes in het water zijn wat irritant. Maar wat een prachtige huid gaan we krijgen. Na de lunch gaan we nl ook nog in de dode zee.

Thijmen is blij verrast dat hij eindelijk kan drijven. Ik heb daar nooit last mee, ik heb voldoende volume voor elk soort water zullen we maar zeggen. Zolang je het water niet in je ogen krijgt is het eigenlijk heel lekker. Beetje olieachtig. Raar dat je veel verder boven het water uitsteekt en beweegt met trage bewegingen. (Ook om spetters in je ogen te voorkomen) Denk dat niet scheren vanochtend een goed plan was van ons allemaal. Als je kijkt in het water zie je dat het enorm verzadigd is, kleine golfjes. Thijmen zoekt het op haliene stromingen. Niet dat iemand dan weet wat ik bedoel. Zo ontstellend zout is het. (Ik weet het nu hoe je het kan zien, als je veel te veel suiker in een glas thee doet en dan een slag roert.)

En nu voelt het alsof we er al heel veel activiteiten op hebben zitten en dat we toe zijn aan een dutje. Wat ik dus maar gewoon ga doen. Ik word wakker voor zonsondergang. Perfecte timing.

(Het lijkt een perfecte dag maar we hebben een paar tegenvallers. Roelof is zijn horloge kwijtgeraakt. We hopen op een eerlijke vinder. Er staat een telefoonnummer in als je het aantikt. En hij is een pietsie op Thijmens telefoon gaan staan. Die weer net op een steentje lag. We weten niet of de barst in het scherm of in het bescherm glas zit.)