De reisorganisatie is op zijn zachtst gezegd rommelig. We zouden vanochtend om 6.30 uur vertrekken. Vroeg naar bed en wekker gezet. Om 23.41 uur pingde de lokale reisorganisator dat we om 8.30 uur zouden vertrekken. Ik vroeg nog waarom “de gids vond 6.30 uur te vroeg.” Bizar maar oké, het is hoogzomer. Lijkt me best warm worden in de loop van de dag.

Om 7.35 uur zijn we allemaal al gedoucht, Thijm net afrondend. Een erg aardige persoon uit het hotel, klopt op de deur en zegt dat de chauffeur staat te wachten. Welke vloek staat hier netjes? Echt niets in deze reis is goed georganiseerd. Als iemand ooit naar Jordanië wil; zeker doen en bel even, ik kan het sneller en beter voor je regelen.

Op een holletje rennen we naar voren. Gelukkig hadden we gisteren alles al in de tas gekiept; water en mueslirepen. De chauffeur die zit te wachten groet ons niet eens en spreekt alleen Arabisch. Even later rijden we langs een winkel en hij vraagt, in het Engels, of we water hebben. Ik verontschuldig me voor ons te laat zijn en dan is het ijs gebroken. Een vrolijke gids stapt 200 meter verderop bij ons in. En ze halen eerst nog koffie met kardemom voor ons. Koffieprut in de beker maar wat een verrukkelijke koffie.

We rijden een uurtje en beginnen met de trail. Je volgt voornamelijk een riviertje. Het eerste deel is door zandsteenformaties. Waanzinnig mooi.

En een aantal geitenpaadjes over rotsen, daar heb ik geen foto’s van dat was even te spannend. De gids was een geweldige hulp.

En dan opeens worden de wanden groen. En even later borrelt het riviertje weer naast ons op. Er groeien varens en andere planten uit de muur. En soms spettert er een natuurlijke douche op ons. We beginnen met hink-stap-sprong om onze schoenen droog te houden, maar ik verlaat na enige misstappen dit plan.

Onze adelaarsoog Thijmen spotte twee kikkers, wist niet dat ze zo’n patroon konden hebben.

En dan hebben we onze eerste stop. Thee bij een geitenhoeder, een Bedouin. Hij heeft ook brood gebakken en deelt het met ons. Prachtige ervaring; hij heeft een ijzeren plaat boven een vuurtje daarop een plat brood en daarop kooltjes. Hij haalt de kooltjes eraf en klopt met zijn hoofddoek as en roet van het brood.

De gids heeft twee blikjes tonijn mee en doet ze op een bordje. Voor de lunch. Het valt op dat hij zelf niet veel eet en de veel te magere bedouin er hongerig op aanvalt. En dat terwijl deze wel zijn brood met ons deelt en thee met suiker, en we voelen ons wat bezwaard. Maar dan zien we hoe de gids zijn lunchpakket naar de bedouin doorschuift. Hij lijkt ook blij met ons pakket. Wij hebben nog wel mueslirepen als we honger krijgen.

Het landschap verandert steeds, prachtig om te zien. Wij hebben het makkelijk, soms moet je hier zwemmen. Het water is bij ons enkeldiep. Met maat 38 helaas net boven de schoenrand. De mannen: “Je weet wat ze zeggen; grote voeten, hoge schoenen.” Mijn voeten soppen in mijn schoenen maar het is wel lekker fris. Thijmen lacht me vriendelijk toe als ik op een steen denk te stappen en tot 40 cm boven de enkel in het water verdwijn. Gelukkig blijft mijn brace droog; nou ja “droog”. Thijmen is de enige die met droge voeten overkomt; en weer kan ik zeggen, nou ja “droog”.

En dan komt het drogere deel, het is warm. Veel minder beschutting van bomen of rotsen. De gids stopt na een uur bij een andere herder onder een boom voor een kopje thee. Zoete thee met munt, in deze warmte echt lekker. En we zitten nog een keer in de schaduw voor een mueslireep en water. Thijmen bedenkt dat de gids van schaduw naar schaduw rent in dit deel.

En dan zijn we er. Veel eerder dan verwacht. Heb ik hier over liggen piekeren; er stond 6-8 uur lopen, 14-18 km, en in de folder hier “difficult”. Het werd nooit echt duidelijk wat het inhield. De afstand wisselt zeker met de stand van het water en de moeilijkheid vast ook. Maar we hebben hier wel weer een van WelLingen uitgehaald. Met de pauzes erbij 4,9km/uur gelopen, dat is een best tempo. Maar we liepen lekker, hebben genoten en zijn niet afgepeigerd. Wat een waanzinnige wandeling.

De terugweg is 2 uur rijden, we zitten in een oude 4×4 bus en scheuren door de woestijn. Sommige heuvels worden bijna springschansen. De ramen staan open en de lauwwarme bries wappert door onze haren. Het mooist van alles; de gids en de chauffeur zitten samen voorin te zingen. Dit is pas genieten. Zo hoort onderweg te zijn.

Terug in het hotel geven we de chauffeur en de gids een fooi. Ze kijken beiden blij. En ik geef 5 Jod aan de gids om blikjes tonijn voor de eerste Bedouin te kopen. Ik zie dat hij dat ook waardeert. De man was 55 net als Roelof maar zag er heel oud uit. Te mager. Rokend. Ik zou me over mijn patiënt zorgen maken als hij er zo uit zou zien.

De gids was 54 en rookte als een schoorsteen. Thijmen vroeg zich af of hij geen COPD zou hebben. Zou willen dat al mijn COPDers met zo’n tempo 13 km kunnen lopen.

En nu liggen we heerlijk te relaxen.