Je moet nooit denken dit loopt gesmeerd. Dat is een beetje dom. De tegelzetters vroegen of ze donderdag 18 mei mochten komen. De afspraak stond voor maandag 22 mei en verder. Omdat we niet wisten hoe het zou lopen met de sleuven zeiden we “nee dat lukt niet” en dachten dat daarmee de oude datum zou blijven staan. Maar wie er ook verschenen op 22 en 23 mei, geen tegelzetters. Ze hadden een nieuwe planning gemaakt het werd 1 en 2 juni. We gaven subtiel aan dat we dat geen goed plan vonden. Dat kamperen in je eigen huis leuk is voor een week, twee max en dan zonder gebroken vinger. Dat er geen verwarming is. (Gelukkig wel warm water) En dat onze hond in de opvang zit omdat een sleuvenvloer niet te belopen is voor een hond.

Ze gingen er over nadenken…..

En toen deed ik per ongeluk een goede zet. Ooit op een reis hadden we 3 uur vertraging, na een uur kwam de manager van het restaurant en zei:” ik heb goed nieuws, ze zijn er met een kwartier.” De meesterlijke truc is: je brengt reteslecht nieuws en halveert het als de eerste schok is afgezakt. De ontvanger van het nieuws zal de tweede boodschap als goed nieuws ontvangen. Ik keek rond en bedacht project 7. We hadden even niet aan de muren gedacht: “nou de tegelmannen op zich laten wachten zouden we we niet laten stucken?” Roelof verschoot van kleur, ook wel terecht vind ik, en was vrij duidelijk No Way. Maar hij zag rondkijkend wel dat er wat moest en dat dat handig was voor de tegels kwamen. Dus muren verven vond hij wel een goed idee.

De gaten waar de verwarming had gezeten moesten eerst gespackt. Er is spack in spuitbussen. Duidelijk dat Roelof op de boerderij is opgegroeid. Een koe had het niet kunnen verbeteren. Alleen was dit wit. Maar een spatel en schuurapparaat zijn gewillig en na 4 bussen mag het gezegd worden: Het resultaat is meer dan goed, het is een handigheidje.

En het goede nieuws is dat de tegelmannen 25 en 26 mei komen.