On the road again. Dit is het eerste huis waar ik graag langer was gebleven. Qua sfeer en geur als het huis van tante Anne op Vlieland. De nevel en de zon vanochtend is waanzinnig mooi. Ik hou van zee. Roelof en Thijmen niet: rotte vislucht.

Op het strand liggen heel veel boomstammen, uitgebeten witte stammen, waar komen die vandaan? Als er nl een ding is dat IJsland niet tot nauwelijks heeft zijn dat bomen. Onwerkelijke luchten ontstaan waar de koude lucht van boven de zee de lucht boven het land ontmoet. We zetten de muziek aan, draaien de weg op en horen “Life is a highway”.

We hebben vastgesteld dat er een directe relatie is tussen de afstand naar Reykjavik en de grootte van de auto’s en de dikte en breedte van de banden. Ik ben vast een man geweest in een vorig leven. Ik word er blij van.

We gaan eerst naar Hljóðaklettar, het is zo raar, we rijden door groene vlakten, slaan links af en opeens is er een bizar basaltlandschap waar we in afdalen. We stoppen en beginnen met wandelen, ik had niet zoveel stijgen en afdalen verwacht anders had ik mijn brace aangedaan. Jelmer en Roelof gaan op een bepaald punt verder en net als Thijmen en ik hulptroepen op willen roepen komen ze terug “dit moeten jullie zien”. Dus samen gaan we toch samen verder. Briljant. Echt vreemd dat stenen zulke vormen aan kunnen nemen.

Daarna rijden we naar Hussavik voor een walvistocht. Hele gave boten. RIB. Rigid Inflatable Boat. Damn wat gaat het snel. De zon schijnt, de zee is redelijk kalm met lange gestage golven. Ik geniet van zee. Thijmen iets minder hij krijgt een golf oven zich heen.

De eerste walvis die we zien duikt ongeveer gelijk onder, staart zichtbaar, maar ik was niet voorbereid. Thijmen ontdekt de volgende walvis maar die floeperd (de walvis, niet Thijm) smeerde hem gelijk de verte in. Die erna deed een duik zonder zijn staart uit het water te steken (dat is een beetje flauw). De vierde kwam een paar keer boven en dook toen naar de diepte, keurig met zijn staart uit het water, normaal komen ze dan na 5 min weer boven, maar deze niet. En de vijfde zagen we op de terugweg maar die gaf ons ook gelijk de staart om daarna in de diepte te verdwijnen.

Wat gaaf: vijf walvissen, blauwe lucht en zon. Het is de 5e zonnige dag in een maand tijd zegt de gids. Wij hebben nog geen regen gehad. Thijmen lacht ons steeds uit over de laagjes en de windstopper en de regenjas.

Wat een geweldige dag. Prachtig. En dan als slagroom op de taart ons hotel en onze hotelkamer, kamer 007. De hele lounge heeft oubollig rozerode pluche stoelen en honderd opgezette beesten. We maken grapjes over 007 voor we onze kamer binnenstappen en met open mond rondkijken. “Hideous” is een passende Engelse term. Het thema is stevig doorgetrokken. Roelof maakt de beste grap van de dag door te vragen om een reisstekker “want ze hebben Engelse stopcontacten om in het thema te blijven”. We trappen er alle drie in en Roelof hikt van het lachen om zijn eigen grap.

(“You only live twice, or so it seems, one life for yourself and one for your dreams” de titelsong van Nancy Sinatra voor een James Bond film. Op Vlieland draaiden we altijd een LP met filmmuziek waar dit opstond)