We zijn geland. Ik ben jaloers op mensen die slapen in een vliegtuig. Nou ja, de mevrouw voor me heeft nog wel een week een stijve nek, denk ik. Maar voor ons is het goed dat het nu 17 uur is en we vanavond op tijd in bed kunnen kruipen. Ik denk niet dat één van ons vannacht de 5 uur slaap heeft gehaald.

Dit vliegveld staat qua chaos en onduidelijkheid met stip op nummer één op onze wereld ranglijst. We worden uiteindelijk binnendoor in een bus van terminal 2 naar terminal 2 vervoert, dat gaat efficiënt; alleen ons hotel ligt op terminal 1 waar we aankwamen. Omdat we morgenochtend verder vliegen boekte Roelof een hotel, het Sama Sama hotel. Het leek een geweldig plan. Helaas zien we overal Sama Sama hotels. Uiteindelijk hebben we omgeboekt naar het Sama Sama hotel dat het dichtst bij ons vertrekpunt ligt. (Sama Sama betekent welkom)

We stoppen Thijmen in bed en gaan op jacht naar voedsel. (Ik zag al 3 kolibries, ze heten hier spiderhunter, 2 ijsvogels en een fleurige gele vogel; de Bornean whistler.)

Roelof had ook een simkaart geregeld. Ook dat bleek alleen op één specifieke plek op het vliegveld opgehaald te kunnen worden. Het aangeven van richting is vriendelijk maar op zijn zachts gezegd vaag. Maar “achter de Starbucks”, die konden we vinden.

Simpel straatvoedsel. Noodles. Wel lekker. En nu douchen en bed.