Als we naar het ontbijt lopen staat de driver van gisteren klaar. Het blijkt dat er wat verwarring is en hij weet niet of we om 8 of om 9 uur moeten vertrekken, 9 uur. We ontbijten snel en zijn om 8.45 uur paraat. Vrolijk vertrekken we en hij vertelt honderduit. Leuk om te horen over dit land. Als we een half uur onderweg zijn gaat Roelofs telefoon. De man aan de andere kant, Kai, zegt dat hij bij de receptie staat. Roelof vraagt waar? .. bij de boot? “Nee in het hotel”. Er valt even een stilte. Dan geeft Roelof de telefoon door naar de driver. Er wordt wat heen en weer gepraat en dan zegt hij “hé bro, I am almost there, I’m not going back, get a grab” (de lokale Uber)

Ik ben geschokt door al het plastic in het water. Zo ver uit de kust. Zoveel! Zo treurig. Soms zie je een zeemeeuw uitrusten op een lege fles. Bij deze bied ik mijn excuses aan voor alle keren dat ik gemopperd heb op houten lepels en papieren rietjes. Het is echt nodig, dit is schokkend. Ik heb een lekker lepeltje in mijn auto, gebruik het en lik het schoon en vanaf nu accepteer ik het rietje zonder mopperen op het soppige uiteinde.

We komen aan op Liberan turtle Island. In de beschrijving: “Ontdek de betovering van de natuur met de Libaran Turtle Island-dagtocht, waar het betoverende schouwspel van het vrijlaten van babyzeeschildpadden in de oceaan op je wacht.” Het is als een huis kopen. Je moet door de regels van de beschrijving heen lezen en vooral zelf denken. Een dagtocht zet weinig zoden aan de dijk want de beesten leggen ‘s nachts hun eieren. En baby’s worden ‘s nachts of heel vroeg in de ochtend vrijgelaten om de eerste hindernis; de vogels en andere eierliefhebbers op het strand te ontlopen. Ik verwachte een gebouw met gelikte uitleg over dit initiatief. Met veel plaatjes van babyturtles en stranden voor en na het plastic ruimen, helaas niets is minder waar. Met wat moeite krijgen we wel uitleg. De gids geeft aan dat voor de wandeling naar het dorp te warm is. En dat we vanwege de eb vroeger wegmoeten.

We bekijken de hatchery, de afgelopen 2 weken zijn er 3 turtles geweest die eieren hebben gelegd. Thijmen hangt in de hangmat. De anderen snorkelen, het water is troebel, maar er zijn wel wat vissen op een stukje koraal dat betere tijden heeft gekend. En er is geen plastic. Maar al het andere staat in de schaduw van twee parende degenkrabben. Het hoogtepunt van de dag.

We wandelen naar het dorpje. Ik vind het prachtig om te zien de verschillende kleuren roestig golfplaat. En ik vergeet echt niet dat ik pure armoe zie. We zagen ook een boot met verf in allerlei verschoten kleuren. Mijn fotografenbrein word er blij van.

Wat Nick zou kunnen zeggen. “Geniet van een dag op Liberan Turtle eiland. U kunt er zwemmen en snorkelen. Er word een heerlijke lunch en thee met wat lekkers geserveerd. En met uw geld worden de projecten om de eieren te beschermen en de stranden plastic vrij te houden gefinancierd.” Ik bedenk nu dat ik best een dag plastic had willen ruimen wadend door de zee. Ik denk dat Roelof niet akkoord zou gaan.

Bij de thee warme donuts en bananenflappen. Heerlijk, deden me denken aan de appelflappen van tante Marietje, soort oud en nieuw.

De warmte lijkt minder drukkend, vinden Jelmer en ik. Thijm is het er niet mee eens. Maar hij heeft niet gezwommen.

En nu zijn we weer in het hotel.