We zitten te wachten op onze taxi. Eerst moeten we ons laten registreren in dit stadje en dan gaan we richting Tabin.

Uit de reacties op de blog van gisteren begrijp ik dat jullie van spanning bijna niet slapen. We hebben het gevraagd. Het woord “soep” klinkt in verbluffend veel landen als soep dus dat woord gokten we en een lepelgebaar leverde een hoofdknik op. Kon dan natuurlijk nog steeds een ober met gevoel voor humor zijn, maar we durfden het aan.

Wederom een rit door palmolieplantages. Bij Tabin reserve wordt duidelijk hoe groot het verschil. Links de palmbomen, rechts de diversiteit van het bos zoals het hoort te zijn als je beesten een kans wilt geven.

We beginnen met een introductiefilm/reclameboodschap. De aanwezigheid van de neushoorn word genoemd. Helaas is die in dit gebied al sinds 2018 niet meer aanwezig. Nog levend op een paar plekken, maar critically endangered. Ik heb net een poos in een heel cool boek met onderzoeks gegevens zitten kijken. Het blijkt dat 70 % van deze vrouwelijke neushoorns baarmoeder tumoren hadden waardoor ze niet zwanger konden worden. De vraag is dan ook of een fokprogramma met de laatste 30 deze soort gaat redden.

We slapen in de verste hutten en moeten vele trappen op. Maar wat een prachtig uitzicht. In de diepte een stroompje en uitzicht op de boomtoppen. Ik ben benieuwd, we gaan zo een wandeling maken.

Het regende. Eerst een stuk met de auto heel gaaf, heel veel blubber. Een groep makaken en een blue backed… WiFi ligt eruit en we merken nu pas hoeveel we opzoeken.

In het bos viel de regen nog wel mee, afgezien van blubber aan onze voeten. Beetje zoeken naar het juiste pad. Ik vind die gedraaide lianen prachtig. Boven gekomen bij de mudvulcano stopte het met zacht regenen.

Veel modder, veel stenen. Ben benieuwd wat Ariane er van zou ze zeggen. Thijm zegt: “nou hopen dat het geen uranium is.” Ik moet erom lachen. Zou ik dan afgaan op het vliegveld.

We zagen op de terugweg een snake eagle en verder vooral regen. Ik maakte een groepsselfie en de jongens vragen zich af of ik gewoon niet snap hoe het werkt of dat mijn armen te kort zijn.

En nu zit ik moed te verzamelen om naar boven te lopen. Om droge kleren aan te doen.