Vanochtend kwamen we heel erg vroeg aan in Oman. De gebruikelijke checks douane, tassen halen en dan onze auto en geld halen. Dat leek een strak plan, maar toen Roelof er bij de douane al uitgehaald werd omdat hij een drone bij zich had, hadden we kunnen vermoeden dat het niet de soepelste dag ooit zou worden.

De mannen waren alleraardigst maar de drone kon het land niet in. Roelof en Nienke legden uit dat het een piepkleine mini drone was van maar 249 gram en dat zo’n kleine volgens de websites overal wel mocht. Onvermurwbaar. Wel mocht Roelof meelopen en dan kan hij hem weer ophalen als hij teruggaat. Van kerst tot nu een nieuwe drone, teleurstellend.

Nienke en ik besluiten, terwijl Roelof de drone wegbrengt, om de tassen vast te halen. Hierbij geen tegenslagen.

Daarna regelt Roelof de lokale simkaarten voor onze telefoons en gaan Nienke en ik geld halen. Op de telefoon zit een nieuwe functie bij rekenmachine waarmee je makkelijk kunt converteren. Nienke heeft het ontdekt en liet het ons in Quatar zien. Roelof zegt nog dat we het met 2,5 moeten omrekenen, maar ik ben moe en denk we gebruiken de rekenmachine wel. En op mijn vraag hoeveel moeten we meenemen, “zoveel mogelijk”. Nienke rekent voor dat wat Roelof zei niet klopt dan hebben we bijna niets. En dan weigert haar creditkaart onze vraag om 500 omani rial, omdat haar limiet het niet toelaat. Haar andere kaart idem. Er zijn 3 machines overal hetzelfde probleem. Man dit is toch niet grappig. Dus dan probeer ik het maar, 500 lukt, maar onze rekenmachine deelt door 5 en dus denk ik “dat is echt niets” en ik neem nog 500. Helaas maakten we een minuscuul foutje: de Quatar rial deelt door 5 naar de euro. De Omaanse rial moet je maal 2,5 doen. Laten we het vrolijk stellen: we hebben voldoende cash voor de komende 10 dagen.

De auto is humongous. Toen we met een niet echt fijne 4×4 door IJsland reden heb ik uitgeroepen dat ik off road alleen nog in een Toyota landcruiser stap, ik dacht daarbij aan onze trouwe Georgische auto. Roelof heeft mijn opdracht keurig uitgevoerd, alleen is deze landcruiser de grote broer van de peuter uit Georgië. Het is een workout om alleen al in en uit de auto te klimmen.

Roelof en ik bedachten dat de vismarkt in Oman mooi was. Maar die in Barka veel pittoresker. We rijden naar Barka, onderweg blijkt al een supermarkt open waar we water halen en Nienke en ik moeten ons inhouden om niet al allerlei dingen te kopen. Het is zo heerlijk om in het buitenland door een gewone supermarkt te struinen.

Barka is een deceptie. Er is een enorm deel van het dorp weggebuldozerd en er staat een heel groot modern gebouw als vismarkt. Dat was niet wat we wilden. We rijden terug naar de vismarkt in Muscat.

Maar daar aangekomen is het op. We staan een kilometer lopen van de vismarkt geparkeerd en mijn tank is leeg. We hebben eigenlijk allemaal niet geslapen en dat is niet helpend. We bellen het hotel en we mogen al komen. We douchen, stappen in bed en 4 uur later ziet de wereld er al een stuk beter uit.

We rijden naar een uitkijkpunt, en kijken in de avondzon over de stad uit. We eten heerlijk seafood vlak bij de vismarkt en nu kruipen we zo in bed.

Leukste van de dag is onze ervaring op een parkeerplaats net. Je moet betalen met je telefoon, maar het lukt niet. Eerst wil een man die auto’s wast ons helpen, maar ook dat lukt niet. Hij wijst naar een plek in de verte waar gratis parkeerplaatsen zijn. Maar we staan voor een bank en Nienke en Roelof willen proberen wat briefjes van 50 klein te slaan. (De vijftigjes worden niet echt gewaardeerd als betaalmiddel) En terwijl ik wacht bij de auto, haalt de wasman twee Omani. Zij doen het voor me en als ik ze wil betalen hoeft dat niet. Zo aardig. Omanis zijn nog steeds heel erg aardig.