De aanloop is wel eens beter geweest.

Nadat ik enthousiast bedacht had hoe sterk mijn gestel is, nadat eerst Roelof en daarna Thijmen griep kreeg, was ik helaas toch ook zelf aan de beurt. Misselijkheid, diarree, hoofd- en keelpijn, wat niet echt rustgevend is als je over drie dagen vertrekt. Na twee etmalen met 17 uur in bed ga ik nu een rust-reisdag inlassen.

En nu zijn we onderweg naar Schiphol. Het is koud en grauw. De laatste keer dat we naar Oman gingen zijn er vanwege het weer 3 dagen geen vluchten van Schiphol vertrokken. Ik merk dat ik het spannend vind. Oman is één van mijn favoriete landen en ik vraag me af wat 14 jaar aan veranderingen heeft gegeven.

We zitten te wachten op Schiphol op onze eerste vlucht naar Doha

We zitten in het vliegtuig. We hebben mega voetruimte alleen zijn we op zoek naar de tv en het stekkertje om op te laden. Roelof maakt ons wijs dat we op de afstandsbediening tv moeten kijken, maar even later ontdekken we een scherm onder onze stoel.

Eerste vlucht naar Doha verliep uiterst prettig. Het begon dat ik zei “juice would be fine” en de stewardess verstond “may I have a double gin”. Best een pittige verandering. Misschien had ik wel geslapen als ik haar gin aanbod had aangenomen. Quatar airlines is de enige maatschappij met nog echt bestek, ik vind het het waard.

Op Doha airport hebben we theegedronken bij Harrods; prachtige suikerpot en een theepot die echt lange thee schenkt. Authentiek Brits kolonialisme. En gelukkig liet Roelof hier toch even zijn vliegveldvibe zien.

We hebben een korte reis van Doha naar Muscat en komen om 4.30 uur aan in Muscat.