Treurig; gisteravond hebben Roelof en Nienke naar de sterren zitten staren, ze weten nu feilloos Mars te vinden. Hun Polarsteps bijgewerkt al hebben ze niet veel gelopen. Twee uur later kropen ze in bed, ik heb ze niet eens gehoord.

Vanochtend om 5 uur op nu wel naar het strand. We kunnen de zonsopkomst zien maar helaas geen schildpadden. Geen eieren en geen babies. Sneu dit.

We besluiten allemaal terug in bed te kruipen na het ontbijt. En om 10.30 uur vertrekken we. De lange route. Die niet gelijk te vinden is, maar na wat heen en weer zoeken lukt het. Gravelroad, slim? We wagen het erop.

De woestijn is op sommige plaatsen groen. Heel cool.

De borden langs de weg zijn om te genieten. “Siat” ipv “is at”, maar ik zou ook foutjes in het Arabisch maken. Die hoeveelheid water is sinds de Nederlandse stortbuien beter te snappen. We stellen deze reuze handige paaltjes speciaal voor snel onderlopende stukken, dan weet je waar je aan toe bent.

En de kamelen onderweg zijn een genot. Helaas heeft Roelof gisteren de eerste gezien en daarmee de wedstrijd gewonnen. Hij mag een t shirt voor Nienke en mij uitkiezen. We vertellen hem nu hoe duur dat zal zijn. In de hoop om er onderuit te komen.

We gaan wat boodschappen doen in een heel klein winkeltje en worden enthousiast begroet door kinderen die in de auto’s zitten. Hallo en dag is dan toch handig om stralend in het Arabisch te kunnen zeggen. We hebben allerlei pitten en zaden meegenomen als proviand.

Onderweg kijken twee mannen in de auto, zien ons en steken synchroon hun duim omhoog en lachen breed.

We hebben heel veel zin in koffie, maar als we uitstappen worden we uitgenodigd bij twee mannen en een jongetje die buiten zitten te eten. We worden aan tafel gevraagd en voor we het weten eten we dahl en Omaanse pannenkoek (en voor ik het weet heb ik een klodder dahl op mijn witte shirt). Hoe doen Omani dit, hebben zij nooit zere knieën? Maar vooral, hoe leuk is dit?

Wat zijn de beroepen van mensen op het platteland? Kijk bij ons kun je nog iets bedenken, maar hier? Zoveel geiten en kamelen zien we nou ook weer niet.

Door naar Wadi Bani Khalid. Ik bedenk dat nog een keer zwemmen niet handig is. Maar als het water dan prachtig blauw is en een Omaanse springer vraagt om te springen…. Mooier bedekt dan in een lange linnen broek wordt het niet. Het water is perfect van temperatuur. Roelof en Nienke volgen. Heerlijk.

Nu eerst lucht uit de banden in al Nasil en dan naar de woestijn en daar overnachten we. Geen idee of we daar wifi hebben dus ik probeer zo te sturen.