12 januari, de vis.


We stonden vanochtend wat chaotisch op. Roelof had zijn wekker gezet op 6.40 uur maar op een doordeweekse dag, jammer dat het zondag is. Vijf minuten voor de afgesproken tijd piept Nienkes hoofd om de hoek van de deur: “zijn jullie altijd zo stil ‘s ochtends?” Nee dus, ochtenstond etc. Ik heb de schurft aan zo gehaast rondrennen. Maar 7.10 uur zitten we aan het ontbijt. Zelfde hotel in Muscat. Mooie plek tegenover een moskee. En iets voor acht zijn we bij de vismarkt.

De vismarkt is briljant. Nauwelijks toeristen en zoveel om te zien. Er liggen prachtige vissen. Nog voor we naar binnen gaan laadt een visser een barracuda uit zijn Hillux. Hij poseert trots. Iets verderop laden vissers een klein vrachtwagentje uit en om de hoek plukken vissers vis uit hun net.

Binnen staat de waar keurig uitgestald. Vis in alle soorten en maten: van tonijnen tot sardientjes, en verder garnalen, krabben en octopus. Ik realiseer me opeens geen schelpdieren. Zijn schelpdieren onrein?

Maar misschien nog wel mooier dan de vissen zijn de verkopers. Het is leuk contact maken. Helaas als je om een foto vraagt gaan ze uitgebreide poseren. Liefst een vis omhooghoudend. Wat in het geval van een barracuda prima is maar bij sardientjes werkt het averechts. Dus vind ik de gestolen foto’s hier mooier. Maar ze vonden het allemaal prima als ik later vroeg om een foto.

De vorige keer was het stuk waar de vis schoongemaakt werd meer open. Nu is het achter glas. Veel hygiënischer maar fototechnisch jammer. Ik krijg de visschoonmakers er niet meer op.

Daarna worden we opgehaald om dolfijnen te gaan zoeken. Bij de haven stikt het al van de vis. En wat een mazzel, we hebben het geluk om al heel snel een enorme groep dolfijnen te vinden. Het schijnt een pod te heten, geen school want het zijn geen vissen, maar kudde klinkt ook beroerd. Het is prachtig om naar ze te kijken. Hoe ze een plons maken. Hoe ze samen zwemmen. Niet alleen de dolfijnen hebben een strategie. Ook onze kapitein. Als de andere boten naar de andere kant racen tuft hij rustig naar zee. En dan zie ik het opeens. De andere boten drijven de dolfijnen in onze richting. We liggen perfect. Het doet het meermaals en we zien zoveel! Best lastig fotograferen die boefjes. Als ze ondergaan ontstaat er een kring in het water alsof er een druppel viel.

Bij de steiger

We gaan verder naar een snorkelplek. Ik lig er nog maar net in en ik zie al een schildpad majestueus langszwemmen. Wauw, wauw, wauw!

Heel veel vissen: wolken yellowtailedfish. Een paar papegaaivissen, sardientjes, puffers, doktersvissen en zeven schildpadden in totaal. Roelof maakt foto’s met de telefoon. Ik weet het moet kunnen, maar toch… ik vind het altijd spannend. Moet gezegd worden mooiste onderwaterfoto’s ooit. Wat een geweldige ervaring. Nienke straalt helemaal.

En daarna gaan we in de zon opwarmen en vis eten. We zijn net echte Omani op stoeltjes vlak bij de weg. Mooi vind ik dat: om een uur of vijf trekken de Omani in groepen naar uitkijkpunten om te genieten van elkaar en het prachtige licht.

En als je je afvraagt waar Nienke naar kijkt?
Zie onder
En hier aasde hij op

Op de weg terug van het snorkelen zat ik met de chauffeur te praten. Hij was helemaal enthousiast dat we door de bergen hadden gereden. En hij vertelde heel motiverend dat er vlakbij een plaats was vlak aan zee met prachtig licht tussen 16-17 uur. En heel veel wilde ezels.

Dus jullie kennen ons; we kruipen in de auto na de late lunch en rijden richting al Sifah. En inderdaad, prachtig aan zee, en ezels. En vrouwen in de oorspronkelijke Omani kleding, dus niet met zwarte niqab erover. Zoveel mooier maar ze willen geen foto’s. Treurig voor ons.

En inderdaad overal ezels in allerlei kleuren. Heel erg mooi. En we ontdekken een muildier denken we. Zijn oren zijn korter en zijn neus is zwart. Of hij is het zwarte schaap in de familie. Zoveel vragen in mijn hoofd bij het woord muildier.

Baby ezel
Ezel met bijrijders
5 ezels en een muildier.

Als we terug zijn in Muscat gaan we nog even naar de supermarkt. In ieder hotel krijg je dadels en koffie als blijk van gastvrijheid en Nienke wil het meenemen. Als we weer buiten staan verbaast Roelof vriend en vrouw. Er komt een mevrouw op ons af die vraagt of we babyvoeding voor haar wil kopen. En hij draait zich om en gaat nog een keer de winkel door om spullen voor haar te kopen. En we weten allemaal hoe Roelof voelt over winkelen.


Plaats een reactie