Vlak voor de wekker worden we gebeld door de vrienden van Roelofs telefoon. Dat is een waardig afscheid. De taxi gaat soepel en om 3.10 uur zijn we op het vliegveld.

Nu begint de queeste om de drone. Eerst moeten we een zoektocht om de aangewezen persoon te vinden volbrengen. Na 5 mannen besluiten we de bagage in te checken en daarna verder te gaan. In de aankomsthal splitsen we op. Nienke en ik gaan ons teveel gehaalde geld terug wisselen. Roelof probeert de drone terug te krijgen.

Tussendoor doe ik nog een kleine verdwijntruc met mijn paspoort door hem bovenin Roelofs tas te doen ipv in mijn tas. Man dat geeft stress. Even later doet Nienke het dunnetjes over door haar paspoort bij het wisselkantoor te laten liggen. Gelukkig krijgt Roelof die laatste niet mee.

Om 4.15 heeft Roelof zijn drone weer en worden we begeleid door een Omani bij departures binnen geloodst. het is echt nog erger dan een mini verrekijker meenemen naar Jordanië.

En nu zitten we te wachten. Gisteren dacht ik dat het iets beter ging met het hoesten. Nu na 3 hoestbuien heb ik de mensen tegenover me verjaagd. De augmentin, die we gewoon konden kopen, ik kreeg een hoestbui in de apotheek, misschien hielp het, heb ik gezien de bijwerking, diarree, maar even laten staan. (Damn hoeveel bijzinnen heb ik in deze regel gepropt, ik lijk Oek de Jong wel)

Het enige minpunt van Oman is volgens mij de keuze flinterdun toiletpapier of de waterspray die naast het toilet hangt. In beide gevallen maak ik er een puinhoop van. Hoe doen mensen dat, die handdouche, hoe hou je het toilet maar nog belangrijker jezelf droog? En wanneer mag het papier in het toilet en wanneer moet het in de bak ernaast. Kijk het lijkt een kleinigheid maar het staat nooit in een reisgids, het zou echt een goede tip zijn.

Het vliegveld, de aansluitingen, het loopt allemaal soepel. De laatste vlucht heb ik zoveel geslapen dat ik 5x hetzelfde hoofdstuk geluisterd heb en nog niet weet hoe het gaat.

Helaas hier houdt ons geluk op; het is koud en mistig als we aankomen en de auto start niet. Eerlijk is eerlijk onze voorbereiding met dikke jassen of een deken laat te wensen over. We zitten nu onder onze sjaals.

Bellen met de wegenwacht; wachttijd 90 minuten.

Heel vreemd we zitten te wachten op de wegenwacht, de telefoon gaat en de auto slaat aan. Bizar. We zeiden al tegen de wegenwacht man “je bent zo goed dat je op afstand de auto aan kunt zetten. Geen idee hoe dit kan maar goed, we rijden.