Man heb ik slecht geslapen. En dan gaat om 4.25 uur de wekker. Thijm zit in mijn club met slecht slapen én hij heeft een muggenbult op zijn wang. Dus hij wint. We krijgen packed breakfast mee. De auto is keurig op tijd en de wegen zijn verlaten. Bizar in vergelijking met gisteren.

Het ontbijt bestaat uit een ei, een banaan en een dubbele boterham met heel dik boter. Ik kokhals al als ik er naar kijk. Roelof maakt twee happen meester, Jelmer één, Thijm en ik krijgen zelfs dat niet voor elkaar.

De vlucht van Kathmandu naar Lhasa is waanzinnig. Nog nooit zag ik zulke uitzichten. De Himalaya, een heel brede rivier, in India heet hij Brahmaputra, in Tibet Yarlung Tsangpo, iedere volgende blik was weer adembenemend mooi.

Het is opvallend dat de grond in Tibet in rechthoeken is verdeeld. Dat had ik niet verwacht. En het vliegveld is bizar modern.

Bij het eerste poortje gaat het helaas gelijk mis, automatisch wordt de temperatuur gemeten en Jelmer wordt eruit gehaald. Te hoge temperatuur. Met de hand gemeten 36,5 maar beter het zeker voor het onzekere nemen. Hij werd grondig geswabt. Zijn huig wordt 4x rondom gedaan. Hij neemt het rustig op. “I’m hot”

Vervolgens moesten we onze vingerafdrukken digitaal geven. Een mevrouw probeerde aardig mee te helpen en drukte op mijn vingers. Niet het fijnst en het werkte niet erg goed. Maar gelukkig lukte het uiteindelijk. Een mijnheer naast ons heeft het denk ik wel 8 keer gedaan. Uiteindelijk zelfs nog 3x met inkt op zijn vingers. Zijn hele familie stond om hem heen. Vrouw en twee dochters, zelfde leeftijd, werden er somber van. Ik probeerde ze op te vrolijken en maakte een opmerking die er een stuk schunniger uitkwam dan ik bedoelde. De jongen waren geschokt. Ik zelf ook, maar al snel moesten onze dochters en zoons er toch echt om lachen. En van de jongens moet het in de blog dat had ik dan weer niet gedaan.

Een ander heikel punt was mijn paspoort dat nat geworden was in Oman. De mevrouw achter de balie was oprecht onthutst over zoveel onoplettendheid. Dat je je paspoort nat laat worden. Ik probeerde uit te leggen dat we het juist heel goed wilden doen in een waterdichte tas, maar zoveel Engels sprak ze niet.

(Er mogen geen foto’s op het vliegveld)

We reden langs het Potala palace. 13 verdiepingen hoog.

En nu zitten we in een prachtig hotel in oud Lhasa en mogen verplicht niets doen en we moeten eten en drinken. Jasmyn zou trots op ons zijn. Buiten zijn de prachtigste mensen maar ik hou me toch maar aan de opdracht.