Onze gids komt niet opdagen om 9 uur. Wel onze driver. Daarna wordt er door hem heen en weer gebeld. En daarna krijg ik onze vaste gids met veel verontschuldiging op het oortje, de invaller die hij gevraagd had is niet op komen dagen en of wij het erg vinden als er een andere gids komt. Tuurlijk niet, en eerlijk gezegd: die trage start past ons precies.

De nieuwe gids heeft tintelde ogen en een stralende lach en is een wandelend geschiedenis boek, ze heeft op al onze vragen antwoorden. En wij hebben altijd veel vragen en, ook niet onbelangrijk, ze spreekt verstaanbaar Engels.

Drepung Monastry is onze eerste stop. Gebouwd op een heuvel met rondom stenen als rijstkorrels.

We mogen binnen niet fotograferen wat wel jammer is. In de zalen die we bezoeken worden melk en boter geofferd. De boter wordt in een grote bak met lonten gegooid. Er hangt een ranzige lucht.

In een grote zaal zitten 60 monniken mantra’s op te zeggen. Het is grappig om het verschil in leeftijd van de monniken te zien, van jonger dan J en T en ouder dan R en I.

Daarna gaan we lunchen. De gids vraagt voorzichtig of het in een echt Tibetaans restaurant mag. En dat lijkt ons leuk. Het is in zomaar een straatje een klein restaurant met alleen maar Nepaleze klanten. Het is heerlijk, we leggen wel uit dat onze darmen alleen gekookt, gefrituurd of gebakken eten verdraagt omdat we anders ziek worden.

Daarna door naar Norbulingka het zomerpaleis van de Dalai Lama, opgericht door de zevende, daarna door de opvolgenden bijgebouwd. Heel veel groen in de enorme tuinen. En we bezoeken de woningen van de 13e en 14e Dalai Lama. Mooi een hele kamer met op de muur schilderingen van het ontstaan van de wereld tot het vertrek van de 14e Dalai Lama. de gids vertelt vol passie over alles wat er te zien is.

Maar het hoogtepunt van de dag is toch wel Sera Monastery, we zijn er om 15 uur en we zien en horen het debatteren van de monniken. Eén zit op de grond en wordt ondervraagd door een ander. Het is indrukwekkend, ik moet jullie even spammen met foto’s.

Maar het leukste is het gesprek met twee oude dames en onze gids die tolkt. We bespreken van alles en ze twinkelen van nieuwsgierigheid naar ons en ons leven.

En gewoon de mensen om ons heen. Zo veel mooie beelden. Zoveel indrukken. Wat een aardig volk en hoe makkelijk maken we contact met handen en voeten.

En nu zijn we munt. Roelof slaapt al. Jelmer en ik gaan een spelletje doen.