Eigenlijk denk ik dat ik deze blog in tweeën moet splitsen. voor jullie beeld Lhasa ligt op 3656 meter hoogte. En we zitten in een prachtig hotel in de oude stad.

Gister in de namiddag toen we naar het hotel reden had ik al een beetje hoofdpijn. Het naar voelen nam alleen maar toe en ik had het koud en was rillerig. Ik voelde me al heel snel hondsberoerd. Tijd om de ORS uit de tas te halen en de paracetamol, en onder de deken rillend even te slapen. De gids had gezegd dat we niet mochten douchen vandaag en goed moesten eten 3x per dag. En als we hoofdpijn hadden betekende dat welkom in Lhasa.

Toen het etenstijd was voelde ik me zachtgroen. Maar jullie kennen me volgzaam als ik ben toog ik met de mannen naar beneden om wat te eten. Saag paneer. Een soort soep van spinazie. Met wat naan erbij. En eerlijk is eerlijk: ik knapte er van op. En daarna dronk ik de thee die ze hier adviseren voor hoogteziekte. Weet niet of het hielp maar het zag er wel mooi uit.

Jelmer volgde mijn patroon nam ook ORS en sliep en had dezelfde ervaring bij het wakker worden of hij onder een vrachtwagen had gelegen. En ook hij knapte op van het eten en de thee. Wij waren in de nacht al een stuk beter.

De andere twee hadden nergens last van, Roelof heeft zelfs nog flessen water voor ons gehaald. Wat wij, Jelmer en ik, wel een beetje oneerlijk vonden.

Dat veranderde in de nacht, Roelof had knetterende hoofdpijn en voelde zich beroerd. Ergens halverwege de nacht heb ik nog ORS voor hem gemaakt en pijnstillers opgezocht.

Thijmen deed het nog een graadje erger met overgeven erbij. what’s app is een soort roulette hier met wel of niet doorkomen van berichten en onderstaande berichten kreeg ik bij het ontbijt. Jelmer heeft voor Thijmen gezorgd.

Roelof is teleurgesteld over zijn lijf dat hij zo’n last van de hoogte kreeg, dat had hij niet verwacht. En we hebben allen bij de ander Cheyenne stokes ademhaling bemerkt waar we allemaal onrustig van werden. Soms helpt het niet om geneeskunde te hebben gestudeerd (te studeren).

Bij het ontbijt voelden we allemaal wel wat, het zat tussen overreden door een vrachtwagen en wat brak, maar we besloten dat we vandaag wel rustig dingen konden doen en zonodig terug naar het hotel. Gelukkig kozen we dat.