Boy oh boy het gaat nog niet echt top en ik zie erg op tegen weer hoger gaan. Ik las de blog van gisteren nog eens door en kwam tot de conclusie dat mijn brein ook vertraagd werkte, de zinnen liepen niet.

We vertrekken na het ontbijt naar base camp. Het regent als we vertrekken maar gelukkig klaart het na een uurtje weer op.

We gaan even iets afgeven bij familie van de driver. En daarna gaan we door om te lunchen. We maken contact met medegasten en voor het eerst mogen foto’s. Heel leuk. Mensen gaan helaas serieus kijken voor een foto. Een klein jongetje is gebiologeerd door Roelofs beharing.

Het kleine meisje is heel verlegen, wat heel jammer is want ze heeft een prachtige lach.

Deze twee dames zaten iets verder op maar waren nieuwsgierig naar de foto’s van de kinderen. Dat brak het ijs. Die oorbellen vind ik prachtig. De kleur van de muur ook trouwens.

Daarna reden we door om een fruit picknick te houden. We gingen eerst naar een supermarkt. Heel erg leuk. Op de stoep zaten mensen schapenhuiden te naaien. Het bleek dat iets verderop een coöperatie was waar we gingen kijken. Weet niet wie het leuker vond, zij of wij.

Daarna door naar het veld. Mijn achtste hop die niet vastgelegd werd. De driver en chauffeur hadden van alles bij zich. Stoeltjes maar ook een tentje. En omdat de dreigende lucht al snel zijn ware aard liet zien zaten we met zijn allen in het tentje een klassiek Tibetaans spel Sho te spelen. Geweldig. Het fanatisme, van beide kanten.

Het leukste moment is wel als Roelof opeens ontdekt dat hij een handjevol schelpen heeft. Wat niet de bedoeling van het spel is. Thijmen leek te winnen maar na dat handje extra schelpen niet meer. Iedere keer als de driver Roelof ziet moet hij weer lachen.

Door het fanatisme en de lol vertrekken we wat aan de late kant. En nu zitten we in een stortbui in de auto en wachten voor een grensovergang. Welke? We komen er niet achter. In stromende regen rijden we door de bergen over een hele hoge pas, dalen weer af. Worden overgebracht naar een elektrische bus om smog te voorkomen in basecamp en dan stijgen we weer tot 4990m. Naar het basecamp. Het regent nog steeds maar we vangen een glimp van Mount Everest.

We eten Tibetaanse hotpot. Heerlijk.

We hadden het heel primitief verwacht maar in onze tent met tweepersoons kamers een heerlijk bed met een dekbed en een deken en zelfs een elektrische deken. Enige nadeel: buiten- en hurktoilet, nee nog één hijgen bij het uitkleden.

Nu hopen op een blauwe lucht morgen.