We slapen allemaal beter en worden allemaal beter wakker. Roelof is een beetje snotterig.

Als wij ontbijt halen en Jelmer alleen aan zijn tafel zit schuift een monnik bij hem aan om even te praten. Interesse in Jelmer en benieuwd wat wij van Tibet vinden. Jelmer vertelt dat we genieten van de kloosters en de natuur. En van al het nieuwe dat we zien, alleen dit hotel al: druk maar wel prachtig

Roelof en ik gaan even drinken voor onderweg kopen. We hebben een paar soorten die we erg lekker vinden maar ik geef toe dat ik zeker op etiket koop. dit is toch te mooi

De driver spreekt nauwelijks Engels, maar sinds Roelof bij het spel de schelpjes achterover drukte, zegt hij een paar keer per dag “papa are you okay?” En maakt een graaibeweging. Gisteren werden we aangehouden. Omdat de driver een persoon die niet kon rijden had ingehaald. (Ons touristenvervoer heeft een limiet van 100km per uur.) Hij kreeg een boete. Als hij het nu vraagt zegt Roelof “Fine, fine, good driving” en maakt een stuurbeweging. Ze hebben er samen lol om.

We luisteren in de auto steeds Tibetaanse muziek. Ik vind het meer dan oké, het geeft geen stress. Het leukste is als de gids en de driver samen meezingen.

Wat is het hier prachtig, het is soms moeilijk voor te stellen hoe hoog het is. De bergen zijn glooiend en in allerlei tinten: als Schotland, als IJsland. Aan de voet van Mount Everest staan en weten dat het de hoogste berg ter wereld is, het maakt je klein. Maar het leukst zijn de mensen. Ze zijn aardig, open en devoot aan het boeddhisme en aan Tibet.

We gaan over de snelweg, als er één ding is dat Chinezen kunnen is wegen bouwen en tunnels graven, maar wij gaan van de snelweg af om te zien hoe Tibetaanse wierook gemaakt wordt.

We spelen weer Sho en zitten in het gras. Er loopt een rivier langs, er zijn gerst en rogge velden en heel veel planten die heerlijk ruiken.

We krijgen boterthee en een heerlijke lunch van een lokale mevrouw. Boterthee, het is niet het lekkerste ooit maar als ik echt dorst had en er was niet iets anders, zou ik het probleemloos drinken. En eigenlijk vind ik het veel beter dan zoete thee met melk.

Ik maak foto’s van de plaggen van yak- en koeienpoep waarop ze stoken zeker in gebieden waar hout schaars is. Soms stapelen ze het in prachtige patronen.

Daarna gaan we kijken hoe de wierook gemaakt wordt; eerst wordt het jeneverbeshout tot een soort pasta gemalen, die okergele berg is de pasta.

Daarbij komen allerlei wortels, planten, sandalwoodpoeder. Dat wordt weer gemalen en tot stokjes en puntjes gevormd. Het ruikt lekker.

Daarna weer rijden en in Lhasa gaan we koffiedrinken bij de koffiebar van een vriend. We moeten proeven of de cappuccino goed is. Meer dan goed. We krijgen ook eten. Heerlijk. Wat een waanzinnige plek. Als dit bij ons in de buurt zou zitten werd het mijn stamcafé. Alles klopte, ik werd er rustig van. Mocht je ooit in Lhasa komen: Lhachakarpo heeft heerlijke koffie en eten, en het is waanzinnig mooi ingericht met hout, cortenstaal en beton.

En nu zitten we weer in ons “eigen” hotel, het is leuk om ergens terug te komen en het is ook een mooie plek.

Wat een relaxt dagje.