We stonden vroeg op. Lekker ontbijt, fijn hotel. We wilden starten met een stadswandeling en daarna door naar Devil’s lake state park. Terwijl ik probeerde capitol building er leuk op te krijgen, hadden de mannen in de auto besloten om zo snel mogelijk de stad te verlaten.

Dus samenvattend; Madison lijkt een heel leuke stad. Mooie oude gebouwen. Veel fietsers, fietspaden, wandelaars. En verder heb ik het niet gezien.

Jelmer had gelezen dat dit park de hoogste beerdichtheid had. Dus daar moesten we zijn. We konden kiezen; prairie of bos. Prairie besloten de jongens, beren houden van de prairie. Veel vogels, veel vlinders, enorme planten. Ik voelde me weer klein. Vroeger was ik bang als ik naast de mais stond, omdat ik niet kon zien of er iemand in stond. Dat gevoel. Die beer had makkelijk een parallel parcours kunnen lopen.
De jongens bedachten na een uur lopen dat de hoogste beerdichtheid een zeer dubieuze aanbeveling is. Weinigzeggend ook.

Terug bij de auto besloten we ook een stuk bos te doen. Lekker in de schaduw.

Daarna gingen we naar de international Crane Sanctuary. Wat een prachtige vogels. Elegant. Waanzinnig. Ze fokken ze en zetten ze weer uit. Internationale fokprogramma’s voor de Whooping crane. Ooit terug tot 21 op de wereld, nu door internationale aanpak terug op 612. Het houdt nog niet over. Maar ik heb weer hoop voor onze korhoenders.

We ontdekken censuur terwijl we luidkeels meezingen.
Cake by the Ocean door DMCE gebruikt hier “go crazy crazy”. Cee Lo Green zingt opeens “Forget you” en de tekst van Justin Bieber go love yourself lijkt me ook een aanpassing als we de rest van de tekst beluisteren. Grappig, keurig, keurig.