Vandaag wilden Petra, Wayne en the girls winkelen. Onze jongens waren niet enthousiast over dat plan. Thijmen vroeg of hij een dag thuis mocht blijven en niks doen. Zeker. Roelof en ik begonnen met lasagne maken, wat een team. Daarna gingen we samen met Jelmer naar het schildpaddenstrand. Er waren iets minder vissen maar veel minder stroming. Dus we konden er langer van genieten.

Vlakbij het strand was een ceynote, een zoetwaterbekken, er mochten ieder 20 min 30 mensen in. En dus stonden we te wachten in het mangrovebos op vlonders. Er wandelde nog een Iguana. In de bomen heel veel paars/blauw/groene vogels. Soort grote slanke merels die gele vlinders eten. Ik denk de Yucatan Jay. Op de grond een grote bruine cavia, agouti ik heb het opgezocht, die snel wegrende dat was jammer. Maar het meest interessant waren toch wel de mensen. We zijn een raar ras.

Daarna de ceynote. Mexicanen zwemmen niet. Twee dappere Mexicanen trokken zich aan een touw naar de overkant. De rest bleef aan de kant. Het water was voor 3 Hollanders en 1,5 Amerikaan. Zo grappig. Heel veel kleine visjes. Die om ons heen zwommen. Ze knabbelden aan Roelof, heerlijk, proefden Jelmer, oké, maar op mij hebben ze geen bek gezet. Ik voel me gewogen en te licht bevonden.

Thuis snel lasagne gegeten, door Nikki op tijd in de over gezet, met een salade van Taylor. Het was heerlijk.

Het was gaaf. Prachtig hoe ze een gebouw en een omgeving creëerden voor een totaal indruk. Bomen met kleine lichtjes, als vuurvliegjes. Allerlei prachtige stoelen en banken, om even wat te drinken van te voren. De Sessions maakten een foto. Jongens vinden verkleden minder cool.

We zaten op de achterste rij en konden het niet goed zien. We kregen allemaal extra kussentjes en zaten op onze knieën. Wat nog best lastig was om het netjes te doen, gezien het feit dat we allemaal (om met Nienke te spreken) jurkjes met een abrupt einde hadden. Het leukste was Taylor die voor het eerst een Cirque voorstelling zag. Ze straalde, liep van enthousiasme bijna te huppelen.

Helaas thuisgekomen moesten Roelof, Wayne en ik nog afwassen. Hadden we al vaker gedaan. Dus bij ons weinig enthousiasme en zeker geen huppelen.