We begonnen met een ontbijt buiten. Thijmen zit afscheid te nemen van deze prachtige plek.

Als we teruglopen zien we witte draden over de berg, het blijkt een enorme schaapskudde. Naar beneden lopen gaat een stuk sneller dan naar boven.

De rit naar Borjomi gaat eerst naar Tbilisi en dan door naar Gori. Het landschap gaat van bergen naar laagland. Het lage stuk lijkt armer. USSR-bouw. Als ik zeg dat ik al twee keer dacht dat iets een kippenhok was en er dan mensen blijken te wonen lachen de mannen me uit. Thijmen bedenkt een wedstrijd woonhuis versus kippenhok. Ook bruikbaar voor Ik-ben-geen-computer-test.

Overal koeien op de weg. Als een deel van de kudde op een podium ligt en de anderen eromheen groeperen zeg ik dat het wel een uitvoering lijkt. Jelmer ligt in een deuk om zijn eigen grap: “waarschijnlijk the sound of Moosic”

Het bereiken van Uplistsikhe was nog niet makkelijk omdat er opeens in de middle of nowhere een trap naar een brug was gezet. Een door Jelmer gekozen volgende route bleek zonder brug door de rivier te gaan. Maar uiteindelijk plan c bracht ons via een onverharde weg via de snelweg op de plaats van bestemming.

Uplistsikhe zijn grotwoningen van 2000 voor Christus, al zijn er ook opgravingen die van 1000 jaar eerder dateren. Organische vormen, mooi. Tijdens de hoogtijdagen hebben er rond de 20.000 mensen gewoond. Het lag aan de zijderoute. Indrukwekkend. Ik merkte dat ik wat last had van de christelijke kerk die er geplaatst was in 1000 na Christus op een plek zodat het heiligdom van de zonnegod en de troonzaal van koningin Tamar uitkeken op de kerk. Trek dat even door naar onze tijd. Een moskee voor de deur van la Sagrada Familia of voor de Notre Dame.

Daarna door naar Gori, de geboortestad van Stalin. Het piepkleine huisje waar hij geboren was is gevat in een groot bouwsel met pilaren en een museum erachter. Wel een beetje verheerlijking van deze knakker.

Jelmer regelt de kaartjes. Van tevoren gekocht door George, krijgen we een stempel en een handtekening waarna we met de helft van dit papier door moeten naar loket 2 waar we 4 tickets met een stempel krijgen die halfdoor gaan en meegegeven worden. En dan worden de kaartjes gecheckt bij binnenkomst. Zalen vol muren met foto’s van Stalin. Kleding van Stalin, laarzen van Stalin. Onmeunig grote voeten; zou hij daar watten voorin stoppen om meer indruk te maken? Foto’s van familieleden. Zijn vader heeft aardige ogen, zijn moeder een venijnig bekkie. Moet nog even lezen over zijn jeugd. (Mmm zijn vader bleek een hufter die hem en zijn moeder meermalen bijna doodsloeg, maar hoe betrouwbaar is de informatie. Kan een man als Stalin toegeven als hij en zijn vader door zijn moeder in elkaar geslagen werd? Bestaat de waarheid?) Voor zover ik op kon maken ging Stalins eerste vrouw dood op haar 22ste, zijn tweede vrouw werd 31, maar ik ben vooral benieuwd waaraan. (De eerste overleed aan Typhus, na 1 jaar huwelijk, de tweede schoot zichzelf dood na ruzie met haar man). Het mooist vinden wij de maquette van het huis waar hij later woonde met een ondergrondse illegale drukpers die te bereiken was via de put.

Daarna nog 1,5 uur door naar ons hotel in Borjomi dat wederom slechts een beperkt aantal gasten heeft. Pfff dit was een pittig dagje. Veel reisuren. Maar Borjomi oogt echt vriendelijker dan Gori.