Hoewel er vandaag een wandeling op het programma staat in Borjomi National Park bedenk ik dat mijn gewrichten weer een 5 uur durende hike met 500 m stijgen en dalen misschien iets te enthousiast vinden. Thijmen is gelijk bereid me gezelschap te houden. En dan bedenken ook Jelmer en Roelof dat het lullig voor Thijm en mij zou zijn als ze een lynx en een beer zouden zien. We besluiten tot een luier- en wasdag.

Dat eerste begint goed; Roelof, Jelmer en ik slenteren door het stadje en genieten van wat we zien. We drinken een heerlijke cappuccino. De beste tot nog toe. Een tweede kopje zit er niet in, de hele stad blijkt zonder gas en elektriciteit te zitten. Niet echt verwonderlijk met alle gastoevoer bovengronds.

Het tweede blijkt iets lastiger omdat ook voor warm water gas gebruikt wordt. Maar het droogt als een malle. Binnen een uur is de was droog.

‘s Middags bedenken we dat we naar de zwavelbaden gaan. De tsaar ging hier ook al naar toe. Heel goed voor gewrichten. Roelof bedenkt dat we naar de verste gaan, want die is rustiger. We rijden met de auto naar het einde van het park en dan is het nog 400 m. Net Jolieke in Portugal, op de kaart leek het vlakbij. Wij plattelanders zijn niet gewend dat 400m in vogelvlucht best een pittige wandeling is met een helling van 45 graden en de schoenen waren ook niet helemaal optimaal…

Aangekomen bij de heilbronnen zitten de Georgiërs als sardientjes op elkaar in drie kleine badjes. “Ah” zegt Thijmen: “ik snap nu hoe Corona gebrouwen wordt” en we besluiten, spijtig, onverrichte zake dezelfde weg terug te nemen maar nu heuvel op. Adembenemende wandeling. Jelmer verheugt zich op een douche in het hotel. Helaas ook de douche levert zonder gas alleen gruwelijk koud water.

Roelof maakt foto’s van auto’s, een compilatie. Wij snappen wel dat George onze auto in Prestine shape vond, in het land der blinden….

Terug “thuis” kijk ik mijn ogen uit achter het hotel. Het gebouw lijkt beneden vervallen en verlaten maar boven zit nieuw dubbelglas. Ik wilde dat ik deze taal sprak, zoveel vragen. We lopen nog even de stad in en we kopen een boek voor mij.

En Jelmer vertelde dat Jasmijn graag brede spiesen wilde die we niet in Nederland hebben. Die heb ik met handen en voeten gevonden. Nou en met Frans spreken. Ben helemaal trots op mezelf. 20 van die jongens betaald. Verkoper straalde “Nederland Georgië friends forever”. Dan weet je dat je teveel betaald hebt.