Mestia


Vandaag beginnen we met een ontbijt dat zoals altijd prachtig is. Naast ons twee Nederlanders; ze gaan morgen een driedaagse hike doen en zij wil even niets. Dus kiest hij een hike van 6 uur.

Née, dan Roelof “we gaan een hike doen van 1,5 uur, grotendeels plat”, dus doe ik geen brace om mijn knie. We beginnen met een authentieke Indiana Jones brug. Ligt deels los en sommige plankjes ontbraken. Daarna stijl omhoog. 4 Indiërs haken hier al af, maar die waren ook al niet heldhaftig op de brug. Het is altijd mooi om te zien hoe sommige mensen proberen de kabels van de brug vast te houden waardoor ze op hun tenen beginnen en middenin bijna op hun knieën moeten.

Het pad gaat inderdaad na een pittige stijging best relaxed vals plat verder. Het water staat hoog en brult langs ons heen, indrukwekkend. Tot het pad in het water verdwijnt en we een nieuw pad moeten vinden. Dat is best een uitdaging. Springend van steen naar steen vervloek ik mezelf omdat ik de brace niet om heb. Na een half uurtje buffelen zien we opeens links van ons mensen gewoon lopen. Er is wel een pad! En redelijk begaanbaar ontdekken we als we er naar toe geklauterd zijn.

En dan zien we in de verte ook de gletsjer op bereikbare afstand. Prachtig. Raar dat je aquablaauw in een gletsjer kijkt. Dus wandelen we verder, en daarna terug. En na een kleine 3,5 uur zijn we terug bij de auto.

We lunchen in het stadje. Ik wil graag naar de Georgische film Déde die over een vrouw in Ushguli gaat. Dat ik het niet versta neem ik dan wel voor lief. De mannen verklaren me voor gek. Ik overweeg alleen te gaan maar de wandeling terug naar het hotel is meer dan mijn lijf lief is.

We kijken even in het museum. Mooi opgezet, veel overlap met het vorige. Dan brengen we de jongens naar het hotel en gaan Roelof en ik een illy cappuccino scoren. We twijfelen of het wel illy is en indien wel dan is het de halve dosering koffie, das jammer. En nu zit Roelof met een biertje en ik met een homemade glas witte wijn. Onze gastvrouw durfde het eerst niet te schenken omdat het zelfgemaakte wijn voor eigen consumptie is. Ik vind het lekkerder dan de gemiddelde fles. Het is prachtig amberkleurig, wat honingachtig maar niet zoet, kruidig. Lekker dus.


2 reacties op “Mestia”

  1. Hoi hoi, weer prachtige verhalen. Klinkt allemaal erg avontuurlijk. Mooi om te lezen.
    Wij zijn op de terugweg, dus prima om de tijd mee te doden. Veel plezier nog.

    Like

  2. “Look dr. Jones, very strong bridge”!!!
    Ik snap best als je zo’n shortround bridge tegenkomt dat mensen dus wel die kabels vast pakken. Ook als de rest van de brug hoofdzakelijk op de knieën moet😁

    Ziet er stoer uit en die koffie krijgen we ook voorgeschoteld in de Riu hotels, dus dat hotel is vast niet heel verkeerd 🤠
    Genietze met zn allen XxX 💞

    Like

Geef een reactie op J&J Reactie annuleren