Gisteravond weer muziek, we herkenden de nummers al. De jongens 8 kamers verderop hoorden niets, dat is toch raar? Ik werd wakker om 2.04 uur. Ik hoorde timmeren, boren en een vrouw gillen. ik bedacht nog of het onverstandig was om te gaan kijken, maar vervolgens sliep ik gewoon door. Jelmer ligt in een deuk. “Dat heet een droom, maar lekker empatisch; ik hoor een vrouw gillen, laat ik me nog even omdraaien. ”

6.15 uur opstaan. 6.50 uur taxi, oh nee toch niet, 7.00 uur nog niets, toch George maar gebeld. Hij gaat het regelen. 7.09 uur taxi gearriveerd. Ik vermoed een uit bed gebelde chauffeur, wat een grafhumeur.

Trein naar Tbilisi. Prima geregeld, gehaald, maar wat een lange rit. We hadden gisteren broodjes gehaald. Verschillen smaken waaronder helaas weer een bonenbroodje, klein foutje. Roelof laat hem vallen, gruwelijk wat een zooi, per ongeluk?.

Tbilisi is droog als we aankomen. De overstroming in Batumi is niet normaal en had het nieuws gehaald.

Ik sleep de mannen mee naar Fabrica. Een voorheen textielfabriek maar nu een leerschool voor keramiek, fotografie en graffiti. Ik herken werk van twee mensen uit Berlijn, dat is gaaf. Ik vind mijn keramiek mooier, dat is ook wel eens leuk om vast te stellen.

We gaan er naar toe met een taxi. Oud barrel. Pittig tempo. We verstaan de chauffeur niet maar zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen; Trage rijders kunnen beter gaan fietsen.

We wandelen terug naar het hotel en ik fotografeer een oud huis. Bij later inzoomen staat er een blote man voor het raam. Mijn mannen verdenken me van kwade opzet.

We eten bij Bernards, het eten is heerlijk. Hier aten we onze eerste dag in Georgië en we vonden het leuk om hier ook de laatste dag te eten. Terwijl we er zitten begint het te regenen. Hard! Wat is dat met ons en regen? En nu zijn we in het hotel, klaar om vroeg in bed te kruipen. morgen om 6 uur vertrekken we naar het vliegveld.