Ooit tientallen jaren geleden wilde ik naar Assam, maar dat was strictly forbidden. Dit park had het hoogste aantal Indische neushoorns ter wereld maar ze werden met uitsterven bedreigd. Nu gaan we ze eindelijk zien. Er is goed voor ze gezorgd. De schatting is dat er nu zo’n 3000 rondlopen. Er lopen ook veel antistroperspatrouilles rond. En het werkt, je ziet de neushoorns overal in het park. Ze doen het goed, ook de tijger floreert, lift mee op de veiligheid door de hoge controlefrequentie van dit park .

We begonnen met een olifantsafari. Twijfel of we dat moesten doen. Maar het is Unesco world heritage gebied. En er wordt goed voor ze gezorgd staat te lezen. Het is moerassig gebied. We doen er twee, de rest wordt jeep. Een compromis. Als we aankomen moeten we wachten. Ik zie een mahout die zijn olifant water laat drinken voor ze verder gaan. Ik fotografeer hem omdat het mooi is om te zien hoe ze samen werken. Later wordt hij onze “bestuurder” hij stuurt met zijn voeten en met zijn stem. Het maakt indruk. Veel Mahouts hebben een stok.

Als je ooit wilt jagen, ga op een olifant. Ten eerste je ziet er indrukwekkend uit. Maar veel belangrijker je kan alle dieren heel dicht naderen. Briljant. Echt waanzinnig. Herten blijven gewoon liggen. Neushoorns blijven staan. Het is geweldig! (Het maakt de foto’s uit koloniaal Engeland van jachttrofeeën een stuk minder indrukwekkend)

Ik zat achter de bestuurder en het plankje om je voeten op te zetten was niet comfortabel dus had ik mijn voeten ervoor, soms streek het oor van de olifant er langs. Heel zacht en warm; een cadeautje

‘s Middags hadden we een jeepsafari. Indiase uitleg; de ene zei de start is om 1pm de ander 2 pm. Dus waren we te vroeg en typisch Indiaas werd de gids opgeroepen. In Tanzania zouden ze gezegd hebben wacht maar. Ik zat na te denken over het onderdanige, het willen pleasen van de rijken. Maar dit is natuurlijk een land met een eeuwenoud kastensysteem, waarbij sommige mensen openlijk onaanraakbaar waren. Officieel is dat 25 jaar geleden afgeschaft. Hoeveel generaties zijn nodig voor dat het echt verandert? Hebben wij discriminatie ooit zover doorgevoerd?

Terug naar de jeepsafari. Auto in prestine shape*, maar het voordeel; we zitten er met zijn tweetjes in. Geen krijsende indiaantjes voor ons. Ik miste de jongens wel even, door het uitzicht van die lege bank. Klopt niet helemaal. Maar sorry mannen eenmaal in beweging heb ik alleen maar genoten. Leuke gids, rustig. Al spreekt men in Assam echt slechter Engels dan in de rest van India. En het accent is pittig. Ik versta het soms niet, Roelof ook niet, gelukkig begrijpen we samen best wel weer veel.

De lucht is grijs en grauw; veel zand door het droge seizoen maar vooral stof van de branden om het meer dan manshoge gras af te branden. Sommige foto’s worden onwerkelijk. En de belichting is lastig.

We zijn na de ochtendsafari die om 5 uur begon weer in bed gekropen. Beiden moe van de reis en het werk en het vroege opstaan. En nu type ik de blog en gaan we zo eten.

*Voetnoot: Prestine shape is sinds Georgië een familiegrapje voor een gammele bak die je wel op de goede plaats breng.