Vanochtend begonnen met een lange rit naar de oostelijke poort. De mensen zijn er minder vriendelijk. Groeten niet terug, maken geen oogcontact, raar het verschil met waar we nu zitten. De weg is hobbelig en wordt weinig gebruikt.

Vlak na de poort staat er vrij dicht bij de weg een rhino. Hij wappert met zijn oren en staat zich enorm op te blazen. Ik heb filmpjes op YouTube gezien en dacht: “hij gaat nu aanvallen”. Gelukkig dacht de gids dat ook en reed verder. De rhino doet nog wat stappen in onze richting maar draait dan om en loopt opgeblazen indrukwekkend te zijn weg. (De auto na ons heeft hij daarentegen aangevallen omdat ze niet wegreden, wat een baasje)

Vervolgens wilden we een dikke Indiase mevrouw in haar auto passeren. Ging moeizaam omdat haar driver als een baasje geparkeerd had. Ze draagt een wijde broek in laarzen, rookt en staat wijdbeens of met één been op een stoel. Ze groet ons niet, of liever ze kijkt door ons heen of alsof we iets goors onder haar schoen zijn. Gisteren had ze een rij tafeltjes bezet voor zichzelf en haar koelies en een tafeltje voor haar twee enorme camera’s, op de leukste plek. Ik wilde daar vandaag gaan zitten en onze twee kleine cameraatjes op het andere tafeltje leggen, maar dat mocht niet van Roelof. Ik ben voor girlpower maar wij kunnen het beter dan door in male chauvinist pigs te veranderen.

Het is een stuk bossig park en het is warm. We zien een eekhoorn en twee prachtige hornbills. Waanzinnig wat een beesten. En dan zeg ik tegen Roelof “ik ruik olifant” en om de volgende bocht staat hij. Midden op de weg, wapperend met zijn oren. Mooi is het geluid dat hij maakt, heel laag je voelt het meer dan je het hoort. Roelof wilde het opnemen maar het lukt niet. Onze gids is niet enthousiast en blijft op afstand. De gids in het autootje achter ons heeft er zelfs een geweer bij gepakt. Pas als de olifant van de weg is rijden we door zodat we hem op afstand kunnen bekijken. Als ik zeg dat er aan de andere kant van de weg nog één in de bosjes staat, kijken beide gidsen verschrikt en scheuren ze verder. Ik heb een neus voor olifanten spotten.

De middag drive gaat naar het stuk waar de meeste tijgers gespot worden. Helaas geldt dat voor ons niet. Het is warm en droog, de lucht is dik van het stof en van de as van de branden. Foto’s die niet vlakbij zijn lijken onscherp door het stof. We zien niet veel nieuwe beesten. Schildpadden, een varaan, gieren en allerlei herten; sambar, swampdeer, hogdeer. We zien wel heel veel andere toeristen. Dat is wel weer grappig. Sommigen zitten ingepakt alsof ze gaan overwinteren op Nova Zembla. Anderen kunnen qua verpakking de Touareg nog wat leren. Er is ook een groep die alleen een telefoon of iPad bij zich heeft. We zijn stoffig en warm als we terugkomen. Maar wat heerlijk dat we samen in een auto zitten en niet met andere mensen.

Prima dag vandaag! Ik hoop toch nog tijger te ruiken de komende dagen.