Vandaag moesten we voor de tweede keer testen. En hoewel onze organisator bleef zeggen “not to worry sir“ deden we dat natuurlijk wel. We probeerden een Uber te krijgen maar die willen hier allemaal bellen. Wat vrij lastig is; mijn Hindi is non existing en hun Engels is, tja wat zal ik zeggen, de Indiase hoofdbeweging is op zijn plaats. The Indian nod or wobble.

Dat verdient een extra uitleg; alle Indiërs kunnen hun hoofd op een heel bijzondere manier bewegen. Net of hun wervelkolom anders is dan de onze. En die beweging is zo veelzeggend. Voor uitleg zie deze link beter kan ik het niet uitleggen. https://youtu.be/0RaBxH_MKQI

We worden weer getest bij het ziekenhuis. En we besluiten terug te wandelen. De route is 10 km maar de weg is simpel. Het is lekker buiten, niet te warm. Onderweg garageboxen met kleine bedrijfjes; automonteurs, autospuiters, lassers (zonder bril), terracottaverkopers, oh ook met tandoori-ovens, grote potten van klei. Maar nog mooier een verbouwde olieton, bekleed met terracotta. Die zou ik nou zelf wel willen hebben. Ik hou van naan, een soort brood, uit de Tandoori-oven.

Maar dan komt er een viaduct en daar kunnen wij niet over en als we de weg eronder nemen belanden we niet in de beste wijk van India. Onder het viaduct woont een hele arme gemeenschap. Veel fietsriksjarijderss die in hun fiets liggen te slapen. Vele trekkarren die naast elkaar staan, de mens als lastdier. De mensen zijn er intens arm. Onder een brede betonnen trap is een soort restaurant, banken van planken op plastic vaten, maar de kok lacht en nodigt ons uit, deze beker laten we aan ons voorbij gaan. Het eten ruikt er overigens heerlijk.

Het ergste stuk is wel waar mensen met de typische gang van (alcohol)verslaafden en een lege blik lopen. Mager, vies, tot de draad versleten kleren. Het maakt me blij dat daar een soort gaarkeuken is, waar dahl (linzensoep) met chapatties (pannenkoeken) wordt uitgedeeld. Niet de route uit het reisboekje, ook geen aanrader, maar wel indrukwekkend.

Daarna vinden we het goed geweest we nemen een riksja naar huis en Roelof geeft de bestuurder een goede dag door niet af te dingen. Het verkeer in India is fluïde en luidruchtig.

Onze uitslag is binnen, de test is negatief. We zouden naar buiten kunnen. En dan krijg je dit; een enorme regenbui. 17 uur en het is bijna donker. Later gaan we toch nog even, gewoon om buiten te zijn.

Morgen vliegen we. Het wordt een vlucht in etappes. Eerste stap Guwahati naar Delhi.