Het wachten is op de volgende stap.

Omdat alle vloeren kaal zijn verplaatst zich een kleine witte stofwaas door het huis. Alles voelt stroef. Echt alles. Gelukkig ben ik links minder gevoelig.

Louis mag naar Els. Hij wordt doodongelukkig met alle veranderingen. De gore vloer, Roelof veel weg en als hij bij mij contact zoekt kan ik hem niet geruststellen. Hij heeft geleerd rechts naast me zijn kop omhoog te duwen in mijn hand en dat gaat nu niet. Rechts aait niet echt lekker, links snapt hij niet en het wandelen voelt ook echt niet fijn, zelfs niet met een mitella. We zijn ons ritme kwijt.

Vrijdag 12 mei komen de vloermannen om te egaliseren. Dat is geen overbodige luxe. De vloer waar tegels zaten is een ruig landschap. De 15e wordt er nog een beetje bijgegoten. Er zit een dal in de keuken. Wat overigens prachtige gietpatronen had gevormd.

En dan komen ze 16 en 17 mei sleuven trekken en verwarmingsbuizen plaatsen. Het verzamelstation is indrukwekkend. Er zijn vele zakken stof maar ze werken onvoorstelbaar netjes. Het valt me 100% mee.

Het patroon is prachtig. Jelmer vraagt als hij de foto’s ziet of ik al een stencil van het patroon heb gemaakt. Ik heb mijn middelvinger opgestoken. Mijn rechter. Nienke helpt me om passend te kunnen antwoorden en de verveeldheid te doorbreken door middelvingerkostuums en gifjes voor me te maken. Ik kan niets. En het gaat bagger. Goeie timing van Lingen, briljant.

Maar het huis laat na deze dagen duidelijk progressie zien en dat is cool.