Vandaag kregen we een uitleg. Als je een insect, slang of spin zag in je tent of op je pad: NIET aanraken, haal maar iemand van het personeel! Ik sliep heerlijk toen ik opeens iets op mijn gezicht voelde, met een zwiep sloeg ik het van me af. So much for niet aanraken. Toen ik wat wakkerder werd dacht ik: “eerst maar eens kijken wat ik wegsloeg” gelukkig niets gevaarlijks, het was maar een kakkerlak, een twee vingerkoten grote kakkerlak, van een Wim Welling formaat hand. Veel te snel voor mijn nachtelijke, trage handen. Niet aanstellen, ogen dicht doen en slapen.

Een paar minuten later voelde ik hem op mijn been, echt gewicht. Dat ging hem niet worden, slapen met deze nieuwe bedpartner. Roelof heeft zich als een held ontpopt en het beest gevangen, vrijgelaten buiten onze slaapkamer. Trouwens op mijn bed, na de klap, twee kleine gladde glanzende bolletjes als wandelende tak eitjes. Eitjes? Wel een duivels overlevingsmechanisme, in geval van stress leg eieren!

Het is 21.30 uur en om mij heen zijn de geluiden van het oerwoud. Gefluit, gekrijs, geritsel, gekwaak, gebrul. Het is net of we al weken weg zijn.

Vandaag waren we om 3.30 uur allemaal wakker. Klaarwakker volgens Thijmen. Toch besloten we allemaal gewoon net te doen of we nog slaap hadden en met onze ogen dicht te blijven liggen tot 6 uur. Heerlijk breakfast en daarna door naar het vliegveld. Korte vlucht naar Alto Lagria. Alle passagiers kregen als cadeautje een pet en een t shirt met de paus erop. De vliegtuigmaatschappij was duidelijk trots dat zij de paus vervoeren. Prima vlucht, dik halfuur, mooi om vanuit het raam te zien hoe de wereld gecultiveerd is in een strook langs de weg en dan neemt de chaos van het oerwoud weer over. Mooi de kronkelende rivier. Daarna 2,5 uur met de auto dieper het oerwoud in, om vervolgens nog 2,5 uur met de boot te gaan.

Waanzinnig, een lange ondiepe boot, man voor en man aan het roer en wij op bankjes twee aan twee ertussen. Groen, alle jaren zeventig planten in wolkenkrabber formaat. Doodshoofdaapjes, heten hier squirrel monkeys. Woolley monkey’s, yellow handed monkeys en howlers. Slangen; een kleine anaconda en een bushbaby; die laatste klinkt schattig maar is volstrekt dodelijk. Een boom met piepkleine puntlipvleermuizen. Vogels; een Toekan, Hoatzin (lijkt sprekend op een Phoenix), reigers in soorten en maten, gieren. En toen waren we bij het kamp, even rust en om 17 uur op pad om te gaan zwemmen. Zagen we zoetwaterdolfijnen! Mijn vakantie kan niet meer stuk! Zo cool! Daarna zwemmen, heerlijk in een diep stuk. Raar idee dat verderop tussen de bomen anaconda’s, piranha’s en kaaimannen zitten. Op de terugweg gingen we volle kracht worden we bijgehouden door een vleerhond.

Wat een geweldige dag!

Vanochtend 6 uur op. Het is opvallend stil, geen merels, geen vinken, geen wintekoningkjes of roodborstjes die je wakker fluiten aan de A 4. Lange zit dit keer, deze vliegreis. Toen we aankwamen op het vliegveld van Quito waren er enorm veel mensen en zo mogelijk nog meer politie. Verborgen werkeloosheid of weer een beroemdheid vroegen we ons af. Laten we nou opdezelfde dag als papa Francisco aankomen. De paus! Hele wegen afgezet, linten politie, bussen vol soldaten. Prachtige bussen met een enorme foto van zijne heiligheid (of hoe je dat mag noemen) erop. Gelukkig niet ver naar het hotel. Fijn hotel, schoon, ruim. Ze zijn helemaal gelukkig het regent voor het eerst in 5 maanden. Wat is dat met ons en regen; Oman, Utah en nu Ecuador overal droog en als wij komen gaat het regenen

En ik heb mijn eerste kolibries al gezien. Coole beestjes, prachtig diep paars/blauw/groen glanzend.  Zo gaaf zoals ze stil in de lucht hangen en dan weg snorren. Gezien het feit dat mijn lijf het na middernacht vind en we nu zo’n 19 uur op zijn ben ik nog onder de indruk van de buzz die ze me gaven. Morgen gaan we het oerwoud in en straks moeten we nog een regenjas voor de bambino’s scoren want die hebben ze allebei thuis laten liggen. We zien het maar als een avontuur. Maar ik had liever op het terras met wat te drinken gezeten.

Na het eten was Thijmen op. Hij sliep staande. Dus hij ligt in bed 19 uur lokale tijd 2 uur Nederlandse, hij sliep binnen twee secondes en ik zit bij hem.  Roelof en Jelmer zijn samen naar de winkel. Voorlopig zijn we weer even uit de lucht, ik neem aan dat er in het oerwoud geen wifi is.

Nog niet eerder heb ik voor een reis zo de dagen afgeteld. Het lijkt wel of met iedere nieuwe reis ik nieuwsgieriger word naar de wereld. Reizen met Roelof en de jongens is zo’n geweldige ervaring. Samen nieuwe dingen zien, nieuwe ervaringen opdoen, samen dingen beleven. Het vormt ze, het vormt ons.

Toen we bij de laatste Dauwpop geen kaarten bleken te krijgen, maar wel 2 keer naar het terrein fietsten en een verkoper troffen in de clinch met de politie, bedacht ik dat menig puber hier heel chagerijnig van zou zijn geworden. Niet onze mannen, schaterend op de fiets om een moeder die ilegale kaarten had proberen te kopen, “ach mam, laten we eerlijk zijn dit was een unieke ervaring”. Dat is wat ze leren, de dingen gaan zoals het gaat, en zelfs nare momenten kunnen je aan het lachen maken. De vreselijk nacht in China met kneiterharde bedden. Roelofs “zullen we op de grond gaan liggen, dat is volgens mij zachter” of “ik snap wel waarop Chinezen Tai Chi doen om 6am in het park.” Of Mo’s in Zuid Afrika zo koud dat we binnen met jassen aan zaten en dan friet uit de magnetron. En Janneke die de hele groep aan het schateren kreeg met een olijke blik. De dieptepunten blijken achteraf vaak best bijzonder.

Wat moeten we pakken: Amazone, hoogvlakte en bergen, en zee op de evenaar en het Zuidelijk halfrond. En dan licht reizen met een rugzak… Spannend

Tweede pinsterdag

Nog 6 weken  We kijken er naar uit

nieuwe blog